‘नेपाल असमानता र विभेद धेरै भएको देश हो,’ प्राज्ञ श्रवण मुकारुङको चाहना छ, ‘त्यो हटोस् । समतामूलक, सामाजिक न्यायमा आधारित, समावेशी सुन्दर र सुसंस्कृत देश बनोस् ।’ पूरा नहुने सपना देख्नुको अर्थ छैन । तर, लोभ गरिन्छ । उनी पनि अछुतो छैनन् । सबैभन्दा राम्रोमध्ये पनि राम्रो कवि हुन पाए हुन्थ्यो भन्ने लोभ गर्ने प्राज्ञ श्रवण मुकारुङसँग रातोपाटीको मेरो जीवनका लागि दीपेन्द्र राईले गरेको कुराकानी :
मेरो खाना
बंगुरको मासु र खाना असाध्यै मन पर्छ । विशेषतः भान्छामा सामान्यतः दालभात तरकारी नै पाक्छ । दैनिकजसो खाना र ब्रोइलर कुखुराको मासुचाहिँ खान नपरे हुन्थ्योजस्तो लाग्छ । तर, मेरो तहको जीवनशैलीमा खानेकुरा छानेर खाने सम्भावना हुँदैन । कामविशेषबाहेक खानकै लागि परिवारसहित रेष्टुरेन्ट पुगेको छैन । पाककलाबारे धेर–थोर ज्ञान छ । श्रीमतीजीले पकाएको त्यही खानेकुरा मैले पकाउँदा फरक स्वादको हुन्छ भनेर खानेले प्रतिक्रिया दिने गरेका छन् । म मसला र तेल अत्यन्तै कम प्रयोग गर्छु । 

मेरो पोसाक
कपडा जस्तो भए पनि शरीरमा ‘फिट’ हुनुपर्छ । पाइन्ट सिलाएको मन पर्छ । सर्ट जस्तो भए पनि हुन्छ । कपडामा कमै खर्च हुन्छ । उपहारस्वरूप कपडा आइरहन्छ । कपडा किन्नैपर्दा मैलो नदेखिने रङ रोजाइमा पर्छन् । कपडाको ब्रान्डबारे त्यति जानकार छुइनँ । मजस्तो निम्नमध्यम वर्गको ‘च्वाइस’ हुँदैन । छानेर लगाउँ भन्ने हैसियत हुँदैन । 

मेरो फिटनेस
कहिलेकाहीं ‘मर्निङवाक’ निस्कन्छु । एकताका टेलिभिजनमा हेरेर रामदेवको योगा गर्थें । म बसेको छेउमा डाँडा छ । डाँडा चढ्न सिँढी बनाइएको छ । त्यही सिँढी चढ्ने, ओर्लने गर्छु । 

मेरो अध्ययन
हिजोआज सिनेमाको ‘स्क्रीप्ट’सम्बन्धी किताब पढिरहेको छु । जुनसुकै विषयको भए पनि चर्चामा आएको किताब पढ्न जाँगर चल्छ । खलिल जिब्रान, वर्स वर्थ, टीएस इलियट, एज्रा पाउन्ड, रवीन्द्रनाथ टेगोर, केदारनाथ, बीपी कोइराला, पारिजात, इन्द्रबहादुर राई र वैरागी काइँला मन पर्छन् । आठ सय पेजको ‘मितिनी’ नामक रेडियो नाटक प्रकाशन तयारीमा छ । त्यसबाहेक कविता, गीत लेखिरहेकै छु । 
मेरो संकलनमा रहेकामध्ये एक ट्रक किताब सुनसरीको चतरामा सञ्चालित पुस्तकालयलाई दिएको थिएँ । आधा ट्रकजति सुदूरपश्चिमका कवि मोतीराज बमले पुस्तालयकै लागि लगे । आधा ट्रकजति खाली सिसी र कागजवालालाई बेचिदिएँ । काठमाडौंमा मेरो घर छैन । डेराको बसाइले किताब राख्ने ठाउँ भएन । मसँग अहिले छानिएका तीन सयजति किताब होलान् । असाध्यै थोरै किताब किन्ने लेखकमा पर्छु । प्रायः साथीहरूको किताब मागेर पढ्छु । पुस्तकालयबाट घर लगेर पनि पढ्छु । 

मेरो घुमफिर
रुचि भए पनि घुमफिर गर्न त्यति सजिलो छैन । तर पनि घुम्ने अवसर पाएको छु । काव्ययात्राले घुम्ने अवसर पाएको हुँ । नेपालका ६५ जिल्ला टेकेको छु । सात देश घुमेको छु । घुमेकामध्ये चीनको ग्वाङझाउ प्रोभिन्स असाध्यै मन पर्यो । नेपालमा म्याग्दीको पुनहिल मन पर्यो । जीवनमा एकपटक जापानको दुर्गम गाउँबस्ती घुम्ने रहर छ । 

मेरो फुर्सद
फुर्सद त्यति हुँदैन । मानसिक चिन्तनका हिसाबले, रचनात्मक, सिर्जनशीलताका लागि व्यस्त हुने ठाउँमा छु । धेरै काममा हात हाल्ने बानीले पनि बेफुर्सदिलो भएको हुँ । कविता, गीत, नाटक लेख्ने मैले नै अलि–अलि राजनीति पनि गर्नुपर्नेछ । 
म जुन ठाउँबाट काठमाडौं आएँ, त्यो पुस्ता नचाहेर पनि व्यस्त हुनुपर्ने अवस्थामा देख्छु । मसँग गाउँका मानिसले आस गर्छन् । उनीहरूले जागिर खोज्दे, विदेश पठाइदेऊ, क्याम्पस भर्ना गर्दे, एक–दुई छाक भात खान दे, केही समय आफ्नै कोठामा राख्दे, सामाजिक आन्दोलनमा अनुहार देखासम्मको भूमिका निर्वाह गर्नुपर्छ । 
मजस्तो जीवनशैली बाँच्ने त फुर्सदिला हुन्छन् भन्ने हुँदैहुँदैन । जति नै व्यस्त भए पनि मोबाइल ‘अफ’ गरेर आराम गर्ने बानी छैन । गम्भीर ढंगको रचना गर्नुपर्यो भने एकान्त खोजी गर्नु मानवीय स्वभाव हो । परिवारलाई सबैभन्दा धेरै समय दिने कविमध्ये म पनि पर्छु होला । 

मेरो खेलकुद
टीभीमा बक्सिङ, किक बक्सिङ हेर्छु । रेस्लिङचाहिँ खेल होइन कि जस्तो लाग्छ । सायद नियम नबुझेर पनि हुन सक्छ । माध्यमिक तहसम्म पढ्दा हाइजम्प, लङजम्प राम्रै खेल्थें । 
मेरो मोबाइल
सामसुङको मोबाइल सेट प्रयोग गरेको छु । यसको २०–२५ हजार रुपैयाँ परेको थियो । काम लागुन्जेल मोबाइल बोक्ने बानी छ । मोबाइलका एप्लिकेसनमध्ये सामाजिक सञ्जाल फेसबुक, म्यासेन्जर प्रयोग गर्छु ।

मेरो टेलिभिजन
टेलिभिजनमा समाचार र खेलकुद प्राथमिकतासाथ हेर्छु । कतिपय अवस्थामा फिल्म पनि हेर्छु । राति आठ बजेपछि टीभी हेर्ने साइत जुर्छ । कोठामा भएको टीभीको ब्रान्ड थाहा नभए पनि आकार ३२ इन्चको छ ।

मेरो चलचित्र
पछिल्लापटक हेरेको चलचित्रको नाम बिर्सें । टीभी, भिसिडीमा पनि चलचित्र हेर्ने गरेको छु । हेरेकामध्ये ‘द पोस्ट म्यान इन द माउन्टेन’, ‘बिल्लु बारबर’ असाध्यै मन पर्यो । नसुरिद्दीन साह, सौगात मल्ल र लियोनार्दोको अभिनय जीवन्त लाग्छ ।

मेरो स्वास्थ्य
रक्तचाप र ग्यास्ट्रिकले समातेको छ । नशासम्बन्धी समस्या छ । स्वास्थ्यका दृष्टिले धमिरा लागेको रूखजस्तै भएको छु । अहिलेसम्म ‘होलबडी चेकअप’ गराएको छैन ।

मेरो भाषणशैली
कला, साहित्य र संगीतसम्बन्धी भाषण राम्रै गर्छन् भनिन्छ । राजनीतिक भाषणचाहिँ प्रभावकारी छैन । भाषण गर्दा ‘चाइने’ भन्ने थेगो प्रयोग गर्दोरहेछु । मैले गर्ने भाषण बौद्धिक र तार्किक हुन्छ । भाषण गरेकै आधारमा विवादमा तानिएको छु । कविताको भाषामा बोल्दा मैले प्रत्येक कविको आफ्नै भाषा हुन्छ, त्यो भाषा सधैं सबैलाई प्रिय लाग्दैन । जस्तो भानुभक्तकालको खायाँ, गयाँ भाषा त्यतिबेला उत्कृष्ट मानिन्थ्यो । हिजोआज त्यही भाषा कमजोर ठानिन्छ । तसर्थ, कविताको भाषाशैली पुरानो हुनुहुँदैन । भूपी शेरचनको शैलीमा अहिले कविता लेख्दा पुरानो मानिन्छ । त्यही भनाइलाई आधार मान्दै एक पत्रकारले ‘भूपी शेरचनको कविता मनोज गजुरेलको ठट्टाजस्तो लाग्छ’ भनेर ट्वीस्ट गर्दै समाचार लेखिदिए । 
मैले कुनै–कुनै कविता भनेर प्रस्ट संकेत गर्दासमेत पत्रकारले ट्वीस्ट गरिदिएपछि जबरजस्ती विवादमा तानिएको थिएँ । मैले न भूपी शेरचन न त मनोज गजुरेललाई होच्याउन खोजेको हुँ । 

मेरो मापसे
स्वास्थ्यलाई दृष्टिगत गर्दै मादक पदार्थ कमै खान्छु । मादक पदार्थ खानु भनेको मात्नलाई हो । तसर्थ, खाँदा मात्नेगरी खाने बानी छ । 
मेरो संगीत
गीत–संगीत सुन्छु । प्रायः सबैको गीत मन पर्छ । भारतको सुफी संगीत, नारायणगोपाल, शान्ति ठटाललगायत मन पर्छन् । म गुनगुनाउँछु पनि । ‘मेरै दुःखी मन’ शीर्षाकृत गीत गुनगुनाउँछु । गीत गाउन आउँछ । म राम्रो गायक हुँ । गायनमा आधारभूत ज्ञान छ । गीत लेख्नेमात्रै होइन, संगीतसमेत भर्छु । 

मेरो भूल
जीवनमा यहाँसम्म आइपुग्दा पश्चाताप लाग्नेगरी गल्ती गरेंजस्तो लाग्दैन । सानातिना गल्तीचाहिँ गरेकै थिएँ । म चार वर्षको थिएँ । त्यतिबेला अन्जानमा आफ्नो घर आफैंले जलाएँ । उदयपुरको सिरुवानीमा झोडा फाँड्न झरेका थियौं । स्याउला बारेर अस्थायी घर बनाइएको थियो । बत्तीको उज्यालो सानो हुन्छ । त्योभन्दा ठूलो उज्यालो हेर्ने रहर भयो । मैले अस्थायी घर बारेको स्याउलामा बलिरहेको बत्ती पुर्याएँ । नभन्दै अस्थायी घर जलेर खरानी भयो । 

मेरो घर
काठमाडौंमा डेराको बसाइ छ । पुख्र्यौली घर भोजपुरमै छ । त्यो घर संवत् १९९० सालअघि जिजुबाजे परशुराम राईले बनाएका हुन् । त्यो घर भक्तपुरका कालीगढले बनाएका थिए । घरको झ्याल र ढोका ५२ वटा छन् । ५२ झ्याल ढोका राखेकाले मुद्दा परेको घर हो । त्यो घरमा कोही बस्दैनन् ।

मेरो राशी
मेरो राशी तुला हो । ग्रहदशामा विश्वास गर्दिनँ । तर, जब–जब आर्थिक अभाव हुन्छ, तब–तब श्रीमतीले माता र ज्योतिषीकहाँ पुग्छिन् । उनीहरूले राम्रै छ भन्दिँदारहेछन् । 
मेरो सौन्दर्य
कपालमा जेल, तेल केही लगाउँदिनँ । अनुहारमा क्रिम लगाउने बानी छैन । उपहारस्वरूप पाएपछि केही समय ‘पफ्र्युम युज’ गरें । साउना बाथ, स्टीम, बडिमसाज केही लिएको छैन ।

मेरो प्रेम
हामीले प्रमेविवाह गरेका हौं । मैले नै प्रेमप्रस्ताव राखेको थिएँ । प्रेमप्रस्ताव राखेको वर्ष दिनपछि ‘एसेप्ट’ भयो । 

मेरो सपना
पूरा नहुने सपना देख्नुको अर्थ छैन । नेपाल असमानता र विभेद धेरै भएको देश हो । त्यो हटोस् । समतामूलक, सामाजिक न्यायमा आधारित, समावेशी सुन्दर र सुसंस्कृत देश होस् भन्ने सोचेको छु । मानिस भएपछि लोभ भइहाल्दोरहेछ । म पनि अछुतो छैन । सबैभन्दा राम्रोमध्ये पनि राम्रो कवि हुन पाए हुन्थ्यो भन्ने लोभ छ । 

मेरो मृत्यु
मृत्यु अवश्यम्भावी हो । जन्मसँगै मृत्यु लिएर आएका हुन्छौं । तर, मृत्यु अप्रिय घटना हो । मानिस हो, मृत्युदेखि डर लागिहाल्छ नि । हामीजस्ता स्रष्टा मृत्युदेखि डराएरै लेखेका हौं । मृत्युपछि बाँचौं भनेर लेख्ने गर्छौं । 
तर पनि, मर्नु त छँदै छ । मेरी श्रीमती स्वस्थ रहून् । उनको काखमा मर्न पाए हुन्थ्यो भन्ने लागेको छ । 

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

हास्यकलाकार मनोज गजुरेलको जीवन : सातामा एक दिन ‘विद्युतीय व्रत’ !

माले महासचिव सीपी मैनालीको जीवन : नेताचाहिँ अगतिला भयौं

शिक्षासेवी उत्तम सञ्जेलको जीवन : मैले गरेको कामबाट राज्यले सिकोस्

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य गुरु घिमिरेको जीवन : भन्न नसक्दा मन परेकासँग बिहे हुन सकेन

नेकपा केन्द्रीय सदस्य विष्णु रिजालको जीवन : अहिलेसम्म मादक पदार्थको स्वाद थाहा छैन

एउटा मजदुरको जीवन : चार वर्षको कमाइ भारु १० !

सांसद पुष्पा भुसालको जीवन : आफूलाई क्षमतावान् बनाउँदै लगे प्रधानमन्त्री बन्ने निश्चित

पत्रकार किशोर श्रेष्ठको जीवन : मलाई मार्न पेस्तोल बोकेरै हिँड्ने पनि थिए

प्रदेश सांसद निर्मला क्षेत्रीको जीवन :  स्कुलबाट भागेर नेविसंघको कार्यक्रममा जाँदा शिक्षकबाट रामधुलाइ

नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष कृष्णप्रसाद अधिकारीको जीवन : मृत्यु जित्ने होइन, आयु लम्ब्याउने कोसिस गर्नुपर्छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य कल्याण गुरुङको जीवन : प्रेमप्रस्ताव राखेको चार वर्षपछि स्वीकार

लेखक बुद्धिसागरको जीवन : ‘सेकेन्ड ड्राफ्ट’ नगरी मरिने हो कि भनेर त्यत्तिकै डर लाग्छ

सांसद हेमकुमार राई ‘सुरवीर’ को जीवन : जनयुद्धको घाइते भए पनि तन्दुरुस्त

अल्फा बिटाका मालिक द्विराज शर्माको जीवन : ‘प्लिज’ मलाई सकेसम्म पशुपति नलगियोस्

कहिले कहिले लाग्छ सङ्गीतमा लागेर भुल गरेँछु  –रन्जित गजमेर

सांसद विशाल भट्टराईको जीवन : प्रेमसम्बन्ध रहे पनि विवाह भएन

सांसद अञ्जना विशंखेको जीवन : पहिलो मागी, पछिल्लो प्रेम

सांसद हितबहादुर तामाङको जीवन : गृहमन्त्री बादलले मासुभन्दा मीठो अन्डाकरी बनाउन सिकाए

पूर्वमन्त्री प्रकाशशरण महतको जीवन : ग्रहदशा बिग्रेकाले चुनाव हारियो

डीआईजी ठुले राईको जीवन : अपराधमुक्त मुलुकको परिकल्पना

सांसद सुदन किरातीको जीवन : २७ रात कुटाइ खाएपछि आफ्नो मृत्यु आफैंले घोषणा गरें

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोराको जीवन : बैंकर्स बन्ने स्वप्नजीवी मुख्यमन्त्रीको ‘रेस’ मा

पूर्वमन्त्री नवीन्द्रराज जोशीको जीवन : भूपूप्रेमिकाको कहिलेकाँही सम्झना आउँछ

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्