‘राजनीतिक, आर्थिक र सामाजिक आधार बनेको छ,’ सांसद डा. मीनेन्द्र रिजालको तर्क छ, ‘संविधान राम्रो बनेको छ । संविधानका विवाद मिलाउन दुई–चार धारा संशोधन गर्दा पुग्छ ।’ १० वर्ष सशस्त्र विद्रोह, त्यसपछिको शान्ति प्रक्रिया हुँदै संविधान बनाउँदासम्म नेपालको अर्थतन्त्र तल–माथि परेको छैन । अर्थतन्त्रको मूल चरित्र स्वस्थ छ । हामीसँग राजनीतिक, आर्थिक र सामाजिक पुँजी छ । यस्तो आधार नेपालमा कहिल्यै बनेको थिएन । यसलाई सदुपयोग गर्न सक्नुपर्छ । एकातर्फ प्रधानमन्त्रीले सपना देख्नुपर्छ भन्नुभएको छ, अर्कोतर्फ असाध्यै बलियो आधार बनेको छ भन्ने सांसद डा. मीनेन्द्र रिजालसँग दीपेन्द्र राईले गरेको कुराकानी : 

मेरो खाना
खानाको सोखिन छुइनँ । बिहानको खाजामा आधा गहुँ र आधा अन्य पीठो मिसाएर तयार पारिएको रोटी लिन्छु । कुखुराको मासु र आलु असाध्यै मन पर्छ । 
म सम्पन्न परिवारको कान्छो छोराका रूपमा हुर्कें । त्यतिबेला जुनकुनै तरकारी मन पर्दैन भन्थें । त्यही तरकारी हिजोआज मन पर्न थालेको छ । पहिले दूध, साग, भान्टा मन पर्दैनथ्यो । हिजोआज खान थालेको छु । सामान्यतः कामविशेषले रेष्टुरेन्ट पुगिरहन्छु । खानकै लागि योजनाबद्ध नगए पनि रेष्टुरेन्टबाट घरमै मगाएर खाने गर्छौं । 
विद्यार्थी जीवनमा पकाए पनि हिजोआज भान्छा पसेको छैन । अमेरिकामा रहँदा पनि कहिलेकाहीं पकाएँ । पकाउनुभन्दा भाँडा माझ्न जाँगर चल्छ । रेष्टुरेन्ट पुगिहाल्दा आलु, भटमास माग्न बिर्सन्न । 

मेरो पोसाक
सजिलो लाग्ने सबै थरीका कपडा लगाउँछु । आफ्नो निर्वाचन क्षेत्र जाँदा गर्मीमा कुर्तासुरुवाल लगाउँछु । मन्त्री हुँदामात्रै होइन, संसद् जाँदा सधैं दौरासुरुवालमै हुन्छु । अनौपचारिक कपडा लगाउन त्यत्तिकै सजिलो लाग्छ । नीलो रङका कपडा रोजाइमा पर्छन् ।
प्रायः ‘रेडिमेड’ कपडा लगाउँछु । सुट र दौरासुरुवालचाहिँ सिलाउनैपर्यो । चित्तबुझ्दो टेलरिङ नभएकाले ‘रेडिमेड’ कपडा नै लगाउँदै आएको छु । पश्चिमाखाले कपडा ‘रेडिमेड’ नै हुन्छन् । कुर्तासुरुवालमा कुर्ता ‘रेडिमेड’ र सुरुवालको कपडा किनेर सिलाउने गरेको छु । सिलाउनैपर्दा पुतलीसडकमा रहेको रेमन्ड पुग्छु । पहिले डिल्लीबजारमा सिलाउने दौरासुरुवाल हिजोआज बांगेमुडा सरेको छु । कुर्ताको सुरुवाल सिलाउन इन्द्रचोक जान्छु ।

पश्चिमा मुलुकका मध्यमवर्गले लगाउने कपडा प्रयोग गरेको छु । अनौपचारिक पोसाकमा हुँदा घामबाट बच्न ‘क्याप’ लगाउँछु । औपचारिक कार्यक्रममा जाँदा टोपी लगाउने गरेको छु । ‘ह्याट’ लगाउन अप्ठ्यारो लाग्छ । 

मेरो फिटनेस
शारीरिक अभ्यास नियमित गर्न छुटेको तीन वर्ष भयो । शारीरिक अभ्यास नियमित नहुँदा पाँच किलो तौल बढेको छ । नयाँबानेश्वर बस्दा ‘हेल्थ क्लब’ जान्थें । टेनिस खेल्थें । बालुवाटार सरेपछि होटल र्याडिसन पुग्थें । हिजोआज छुटेको छ । नयाँ ठाउँ खोज्दै छु । 
ट्रेडमिलमा नियमितजसो दौडिइरहेको छु । 

मेरो अध्ययन
पढ्ने सूचीमा ६ किताब छन् । त्यसमध्ये ‘मानव सभ्यता विकासको इतिहास’ पढ्न थालेको छु । गत वर्ष १३ हजारभन्दा बढी पेजको ‘हिस्ट्री अफ सिभिलाइजेसन’ नामक किताब ल्यापटप र मोबाइलमा पढें । आफूलाई कामलाग्दो किताब हो भन्ने लागेपछि मात्रै किताब पढ्ने गर्छु । जे पायो त्यही किताब पढ्ने बानी छैन ।
लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा, पारिजात र बीपी कोइरालालाई पढेको छु । बालकृष्ण समलाई पुनः पढ्ने मन छ । 
लेख्ने भने पनि समयाभावले रहर पूरा भएको छैन । वार्तामा आधारित भनेर आलेख प्रकाशित भइरहेका छन् । मेरो संकलनमा किताब धेरै छैन । जे पायो त्यही किताब पढ्ने बानी नभएकाले त्यस्तो भएको होला । अनलाइन अध्ययनमा लागेको छु । तर पनि अरूकोभन्दा ठूलै पुस्तकालय होला । संसद् सुरु हुनुअघि १०–१२ वटा किताब किनेको थिएँ । त्यो पनि हेर्दै छु । 

मेरो घुमफिर
म घुमफिरमा रुचि भएको मानिस होइन । नेपालका ७० जिल्ला पुगेको छु । गएको दसैंमा चारैजना घुम्न पोखरा पुगेका थियौं । २६ देश घुमेको छु । पेरिस, युनाइटेड किङडमको स्कटल्यान्डको एडिनबरा, क्यानडाको भ्यानकुवर, भिक्टोरिया मन पर्यो । कम्युनिस्ट शासित देश घुम्ने मन छ ।

मेरो फुर्सद
राजनीतिक नेता भएकाले फुर्सद त्यति हुँदैन । समय व्यवस्थापन गर्न नजानेर पनि हो कि । तर, पहिलेभन्दा अलि फुर्सद भएजस्तो लाग्छ । अमेरिकाबाट फर्केपछि पार्टी र सरकारका काममा क्रियाशील भएँ । 
व्यस्तताले मानसिक र शारीरिक थकाइ लागे पनि मोबाइल अफ गरेर आराम गरौंजस्तो लाग्दैन । र, गरेको पनि छैन । सञ्चारमन्त्री भएको पाँच–सात महिनादेखि प्रतिनिधिसभा निर्वाचनसम्म मानसिक तनाव थियो । सञ्चारमन्त्री भएको पाँच–सात महिनापछि पार्टीभित्र आन्तरिक विरोध थियो । मन्त्री नहुँदासम्म सबैले असाध्यै माया गर्थे । सञ्चारमन्त्री भएपछि केही साथीलाई हाम्रो भाग खाए भन्ने पर्यो । 

त्यसपछि पार्टीमा परिवर्तन आयो । सुशील कोइराला बित्नुभयो । शेरबहादुर देउवा संसदीय दलको नेता हुनुभयो । प्रधानमन्त्री बन्नुभयो । पार्टीको माहोल परिवर्तन भयो । मैले चाहँदाचाहँदै पनि प्रत्यक्ष निर्वाचनमा भाग लिने अवसर पाएको थिएन । यसपटक पनि पाउने सम्भावना थिएन । सुजाता कोइराला प्रत्यक्ष निर्वाचनमा भाग नलिने भन्नुभएपछि त्यस क्षेत्रमा मैले उम्मेदवारी दिएको हुँ । आठ हजार मतले तल भए पनि निर्वाचनमा भाग लिएँ । निर्वाचनमा टिकट नपाएरभन्दा पराजित भएरै राजनीति टुंग्याउनु उचित लाग्यो । नभन्दै सबैसबैको सहयोगले निर्वाचित भएँ । सञ्चारमन्त्री भएको पाँच–सात महिनादेखि प्रतिनिधिसभा निर्वाचित भएर नफर्केसम्म मानसिक तनाव थियो । अहिलेचाहिँ मुक्त छु ।
फुर्सद पाइहालेमा प्रिमियम च्यानलमा सिनेमा हेर्छु । किताब पढ्छु । परिवारलाई समय दिन त्यति सकेको छैन । दिने प्रयत्न गरेको छु । परिवारसहित घुम्न, रेष्टुरेन्टमा खान र हलसम्म पुगेर चलचित्र हेर्ने साइत कमै जुर्छ । 

मेरो खेलकुद
एसएलसी दिनुअघिसम्म फुटबल खेलेको थिएँ । अस्कल क्याम्पसमा पढ्न थालेपछि बास्केटबल र हकी खेलें । अमेरिकामा रहँदा लनटेनिस खेलेको थिएँ । नयाँबानेश्वरमा रहँदासम्म लनटेनिस खेल्थें ।
अमेरिका रहँदा बानी परेकाले अमेरिकन फुटबल हेर्ने असाध्यै मन पर्छ । त्यतिबेला ६ दिनसम्म खेलिने क्रिकेट हिजोआज आधा दिनमा खेल्न सकिने भए पनि क्रिकेटले अभिरुचि जगाउन सकेन । 

मेरो मोबाइल
आइफोन सभेन प्रयोग गरेको छु । आइफोन थ्रीदेखि प्रयोग गर्दै आएको हुँ । मोबाइल फेरी–फेरी प्रयोग गरेको छु । आइफोन टेन लिने इच्छा भए पनि प्राविधिक समस्या देखिएकाले किनेको छैन ।
मोबाइलका एप्लिकेसनमध्ये सामाजिक सञ्जालदेखि गुगल ड्राइभ, ड्रप बक्स, आइबुक्सलगायत थुप्रै एप्लिकेसन प्रयोग गरेको छु । 

मेरो टेलिभिजन
अमेरिका जानुअघि घरभेटीकहाँ टेलिभिजन हेर्थें । अमेरिकामा रहँदामात्र टीभी राम्रोसँग हेरेको हुँ । अमेरिकामा रहँदा टेलिभिजनमा समाचार, पब्लिक ब्रोडकास्टिङ सर्भिस (आमनागरिकको चन्दाबाट सञ्चालित), टक शो, फुटबल हेर्थें । नेपाल फर्केपछि पछिल्लो समय अनलाइन म्यागेजिनमा समाचार हेर्न थालियो ।

मेरो चलचित्र
हलसम्म पुगेर हेरेको पछिल्लो चलचित्र ‘पञ्चायत’ हो । सञ्चारमन्त्री हुँदा नेपाली चलचित्र हेरेको थिएँ । विमानमा यात्रा गर्दा हिन्दी चलचित्र हेर्ने गर्छु । अंग्रेजी सिनेमा घरमै नियमितजस्तो हेरिरहेको छु । 

मेरो स्वास्थ्य
अहिलेसम्म नियमित औषधि सेवन गर्नुपरेको छैन । उमेरअनुसार आउने समस्या देखिन थालेको छ । १२–१३ वर्षदेखि सालिन्दा ‘होलबडी चेकअप’ गर्दै आएको छु । पहिलेको शारीरिक व्यायामले अहिलेसम्म स्वस्थ छु । शारीरिक व्यायामलाई निरन्तरता दिनु छ । 

मेरो भाषणशैली
‘गरे’ जस्तो लागे पनि आफूले गरेको भाषण हेर्दा, सुन्दा त्यति सन्तोष लाग्दैन । बोल्दा राम्रै बोलेजस्तो लाग्छ । सबैले राम्रै भन्दिन्छन् । भाषण गर्दा थेगो प्रयोग नगरे पनि ‘एउटा कुरा’, ‘यहाँबाट सुरु गरौं’ भन्दोरहेछु । 
पहिले–पहिले सुझबुझसहित प्रशिक्षणजस्तो भाषण गरिन्थ्यो । काँग्रेस प्रतिपक्षमा रहेकाले हिजोआजको भाषण केही आक्रामक हुने गरेको छ । भाषण गरेकै आधारमा विवादमा तानिनु अस्वाभाविक होइन । राजनीतिकवृत्तमा मीनेन्द्र रिजालको एउटा पहिचान बनेको छ । पहिचान बनाउँदा मित्रमात्रै होइन, प्रतिस्पर्धीमा पनि कमाएको हुँला । पार्टीभित्र र बाहिरका प्रतिस्पर्धीले मेरो छवि बिगार्न आधारहीन प्रचार गर्न लागिपरेका छन् ।
भाषण गर्नअघि खासै तयारी नगरे पनि मोटो ‘फ्रेम’ बनाउने गरेको छु । 

मेरो मापसे
म ‘रेड वाइन’ र बियर लिन्छु । खाने मात्रा निश्चित हुँदैन । तर, उमेरअनुसार धेरै खान सकिँदैन । खान हुन्न पनि । 

मेरो संगीत
बिहान भजन, स्तोत्र सुन्छु । बेलुका पुराना हिन्दी गीत तथा गजल सुन्छु । नारायणगोपालको आवाज कर्णप्रिय लाग्छ । भारतीयमा मुकेश, जगजित सिंहमात्रै होइन, बिटल्सलगायत गीत सुन्ने गरेको छु । 

मेरो भूल
जीवनमा पश्चाताप लाग्नेगरी गल्ती गरेको छैन । सानातिना गल्ती त भएका छन् । केटाकेटीमा आठ–दस रुपैयाँ चोरेकोदेखि, कहिलेकाहीं अञ्जानमा साथीभाइलाई भन्नै नहुने कुरा भनियो होला । 

मेरो घर
संवत् २०६३ मा घडेरी किनेको हुँ । दोस्रो संविधानसभा बैठकको पहिलो बैठक जानुअघि घर प्रवेश गरेको थिएुँ । घर बनाउँदा पुख्र्यौली सम्पत्ति, मेरो र श्रीमतीको कमाइसमेत परेको छ । बाहिर र भित्रबाट हेर्दा घर राम्रै देखिएको छ । त्यहीअनुसार खर्च पनि भयो । घर बनाउनअघि वास्तुशास्त्र हेराइएन । 

मेरो राशी
मेरो राशी सिंह हो । अहिलेसम्म मैले चिना हेराएको छैन । तर, दिदीले देखाइदिनुहुन्छ । साथीभाइले हेरिदिन्छन् । आमा रहँदासम्म चिना नियमित हेराउनुहुन्थ्यो । 

मेरो सौन्दर्य
कपाल नभएकाले जेल, तेल हाल्न पर्दैन । फेसियल गर्ने बानी नभए पनि ‘आफ्टर सेभ’ प्रयोग गर्छु । साउना र स्टीम मन पर्छ । हेल्थ क्लब जाँदा नियमित गर्थें । हिजोआज पनि साउना नियमित बस्छु । 

मेरो प्रेम
हामीले प्रेमविवाह गरेका हौं । हामी दुवैका साथीभाइले प्रेम जताउने वातावरण मिलाइदिए ।

मेरो सपना
हामी आधारहीन सपना देख्ने गर्छौं । आधारविनाको सपना देख्नुको अर्थ छैन । योजनादेखि हाम्रा नेताले बोलेका अधिकांश कुरा आधारहीन छन् । प्रधानमन्त्री केपी शर्मा ओलीले दिउँसै देख्ने सपना र गफ बेच्नुभए पनि ‘गम्भीर भएर देश बनाउन सक्छौं भन्ने कुरामा विश्वास गर्न सक्नुपर्छ । जुन सम्भव छ’ भन्ने सबैको मनमा पारिदिनुभएको छ । यस अर्थमा प्रधानमन्त्री ओलीलाई ‘क्रेडिट’ दिन्छु । तर, उहाँको दिउँसै देख्ने सपनाको आलोचक हुँ । 

नेपालमा राजनीतिक, आर्थिक र सामाजिक आधार बनेको छ । संविधान राम्रो बनेको छ । संविधानका विवाद मिलाउन दुई–चार धारा संशोधन गर्दा पुग्छ । १० वर्ष सशस्त्र विद्रोह, त्यसपछिको शान्ति प्रक्रिया हुँदै संविधान बनाउँदासम्म अर्थतन्त्र तल–माथि परेको छैन । अर्थतन्त्रको मूल चरित्र स्वस्थ छ । हामीसँग राजनीतिक, आर्थिक र सामाजिक पुँजी छ । यस्तो आधार नेपालमा कहिल्यै बनेको थिएन । 

एकातर्फ प्रधानमन्त्रीले सपना देख्नुपर्छ भन्नुभएको छ, अर्कोतर्फ असाध्यै बलियो आधार बनेको छ । तर, प्रधानमन्त्रीले दिउँसै देख्ने सपना पनि हाल्दिनुभएको छ । त्यसले अभूतपूर्व अवसर गुम्ला कि भन्ने डर लागेको छ ।
विद्यार्थी राजनीति गर्दा जहाँ पनि पुग्न सकिन्छ भन्ने लागेको छ, हिजोआज सीमा बुझ्न थालेको छु । 

मेरो मृत्यु
मृत्युबारे सोचेको छैन । आफूले नियन्त्रण गर्न नसकिने विषयमा सोचिरहनुको तुक हुँदैन । मृत्यु स्वीकार्नुको विकल्प छैन । मृत्यु अत्यन्तै शान्त होस् ।   

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

हास्यकलाकार मनोज गजुरेलको जीवन : सातामा एक दिन ‘विद्युतीय व्रत’ !

माले महासचिव सीपी मैनालीको जीवन : नेताचाहिँ अगतिला भयौं

शिक्षासेवी उत्तम सञ्जेलको जीवन : मैले गरेको कामबाट राज्यले सिकोस्

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य गुरु घिमिरेको जीवन : भन्न नसक्दा मन परेकासँग बिहे हुन सकेन

नेकपा केन्द्रीय सदस्य विष्णु रिजालको जीवन : अहिलेसम्म मादक पदार्थको स्वाद थाहा छैन

एउटा मजदुरको जीवन : चार वर्षको कमाइ भारु १० !

सांसद पुष्पा भुसालको जीवन : आफूलाई क्षमतावान् बनाउँदै लगे प्रधानमन्त्री बन्ने निश्चित

पत्रकार किशोर श्रेष्ठको जीवन : मलाई मार्न पेस्तोल बोकेरै हिँड्ने पनि थिए

प्रदेश सांसद निर्मला क्षेत्रीको जीवन :  स्कुलबाट भागेर नेविसंघको कार्यक्रममा जाँदा शिक्षकबाट रामधुलाइ

नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष कृष्णप्रसाद अधिकारीको जीवन : मृत्यु जित्ने होइन, आयु लम्ब्याउने कोसिस गर्नुपर्छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य कल्याण गुरुङको जीवन : प्रेमप्रस्ताव राखेको चार वर्षपछि स्वीकार

लेखक बुद्धिसागरको जीवन : ‘सेकेन्ड ड्राफ्ट’ नगरी मरिने हो कि भनेर त्यत्तिकै डर लाग्छ

सांसद हेमकुमार राई ‘सुरवीर’ को जीवन : जनयुद्धको घाइते भए पनि तन्दुरुस्त

अल्फा बिटाका मालिक द्विराज शर्माको जीवन : ‘प्लिज’ मलाई सकेसम्म पशुपति नलगियोस्

कहिले कहिले लाग्छ सङ्गीतमा लागेर भुल गरेँछु  –रन्जित गजमेर

सांसद विशाल भट्टराईको जीवन : प्रेमसम्बन्ध रहे पनि विवाह भएन

सांसद अञ्जना विशंखेको जीवन : पहिलो मागी, पछिल्लो प्रेम

सांसद हितबहादुर तामाङको जीवन : गृहमन्त्री बादलले मासुभन्दा मीठो अन्डाकरी बनाउन सिकाए

पूर्वमन्त्री प्रकाशशरण महतको जीवन : ग्रहदशा बिग्रेकाले चुनाव हारियो

डीआईजी ठुले राईको जीवन : अपराधमुक्त मुलुकको परिकल्पना

सांसद सुदन किरातीको जीवन : २७ रात कुटाइ खाएपछि आफ्नो मृत्यु आफैंले घोषणा गरें

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोराको जीवन : बैंकर्स बन्ने स्वप्नजीवी मुख्यमन्त्रीको ‘रेस’ मा

पूर्वमन्त्री नवीन्द्रराज जोशीको जीवन : भूपूप्रेमिकाको कहिलेकाँही सम्झना आउँछ

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्