युवा तथा खेलकुदमन्त्रीको भूमिका निर्वाह गरिसकेका सांसद हितबहादुर तामाङले आफूसम्बद्ध दलको केन्द्रीय नेतासम्म बन्ने लोभ गरेका थिएनन् । लोभ नगरे पनि एकताका नेपालकै सबैभन्दा ठूलो दल माओवादी केन्द्रको पोलिटव्युरो सदस्यमात्रै होइन, अहिले पनि माओवादी केन्द्र सचिवालय सदस्य छन् । 

राजनीतिक नेता भएपछि मन्त्री, प्रधानमन्त्री, राष्ट्रपतिको बन्ने सपना देख्नु अस्वाभाविक होइन । मन्त्रीको भूमिका निर्वाह गरे पनि प्रधानमन्त्री, राष्ट्रपतिको बन्ने सपना देख्नुभन्दा जनताको सेवक बन्ने ध्याउन्नमा छु भन्ने सांसद हितबहादुर तामाङसँग रातोपाटीको मेरो जीवनका लागि दीपेन्द्र राईले गरेको कुराकानी :

मेरो खाना
मकैको डिँडो र रायो सागको तरकारी असाध्यै मन पर्छ । गुन्द्रुकचाहिँ सकेसम्म खान नपरे हुन्थ्यो लाग्छ । रेष्टुरेन्ट एक्लै जान्न । साथीभाइहरूले जाउँ है भन्दा नाइँ भन्दिनँ । रेष्टुरेन्ट पुगिहाल्दा साथीहरूले ‘अर्डर’ गर्न लगाउनुभयो भने चिकेन चिल्ली र सलाद मगाउन बिर्सन्न । विद्यार्थीजीवनमा मात्रै होइन, फुर्सद हुँदा घरमा पनि पकाएकै हो । जेलमा रहँदा पनि पकाएको थिएँ । अन्डा करी राम्रो पकाउँछु भन्ने लाग्छ । रामबहादुर थापा ‘बादल’ ले अन्डा करी पकाउन सिकाउनुभएको थियो । मासुभन्दा मीठो अन्डा करी पकाउन आउँछ ।

मेरो पोसाक
विशेषतः सर्ट, पाइन्ट र जरिकोट लगाउँछु । इष्टमित्र, शुभचिन्तकले उपहारस्वरूप कपडा दिने भएकाले सालिन्दा पाँच÷सात हजारजत्ति कपडामा खर्च गर्छु । ‘ब्राउन’ र ‘ह्वाइट कलर’ को कपडा रोजाइमा पर्छन् । प्रायः कपडा किनेरै सिलाउने बानी छ । काठमाडौंको पुतलीसडकमा रहेको सुट बैंकमा कपडा सिलाउने गरेको छु । कपडाको ब्रान्डबारे जानकार भए पनि सामान्य कपडा नै लगाउँदै आएको छु । घाममा हिँड्दा क्याप लगाउने गर्छु ।

मेरो फिटनेस
पहिले–पहिले बिहान–बिहान ४० मिनेटजति दौडिन्थें । हिजोआज छुट्यो । शारीरिक अभ्यासका लागि समय व्यवस्थापन गर्न नसके पनि आवश्यकता अनुभूति गरेको छु । दुई÷चार वर्षयता बेलुकाको खाना सकेसम्म छिटो र हल्का खाँदै आएको छु । 

मेरो अध्ययन
पहिले–पहिले लेखपढमा लागेकै हो । पछिल्लो समय विषयगत अध्ययनमा केही कमी भएको छ । सशस्त्र जनयुद्धताकामात्रै होइन, जेलमा रहँदासमेत द्वन्द्वात्मक ऐतिहासिक भौतिकवाद, अर्थशास्त्र, उपन्यासलगायत विधाका किताब अध्ययन गर्थें तर व्यावहारिक जीवनमा आएपछि विषयगत आवश्यकताअनुसार तत्काल समस्या फुकाउने हिसाबले अध्ययन गर्ने बानी परेको छ ।

मन पर्ने लेखक थुप्रै छन् । त्यसमध्ये मोहन वैद्य ‘किरण’, खगेन्द्र संग्रौला, सीके लालको पाठक हुँ । माओवादी केन्द्र अध्यक्ष प्रचण्डको भाषण समेटेर प्रकाशित किताब पनि पढ्ने गरेको छु । विदेशीमा म्याक्सिम गोर्की, लियो तोल्सतोयलगायत मन पर्छ । हिजोआज लेखाइ ठप्प छ । मेरो ९० जति लेख विभिन्न पत्रपत्रिकामा प्रकाशित छन् । 

मेरो निजी पुस्तकालयमा दुई हजारभन्दा बढी किताब छन् । सालिन्दा कम्तीमा चार÷पाँच हजार रुपैयाँको किताब किन्ने गरेको छु । 

मेरो घुमफिर
विविध कठिनाइले नेपालीको घुम्न प्रचलन कमै छ । मन लागे पनि योजनाबद्ध घुमघाममा निस्कन सकेको छैन । नेपालका ५२ जिल्ला पुगेको छु । विदेशमा दक्षिण कोरिया, श्रीलंका, भारत, साउदी अरब र कतार गएको थिएँ । घुमेका देशमध्ये धार्मिक पर्यटनका हिसाबले श्रीलंका, औद्योगिक विकास हिसाबले दक्षिण कोरिया मन पर्यो । जीवनमा एकपटक चीन, अमेरिका, बेलायत जाने रहर छ । 

मेरो फुर्सद
राजनीतिक नेता भएकाले फुर्सद निकाल्न सकेको छैन । दौडधुप छ । थकाइ लाग्छ । दौडधुप भए पनि मोबाइल स्वीचअफ गरेर आराम गरौंजस्तो कहिल्यै लाग्दैन । फुर्सद भइहालेमा किताब पढ्ने र कार्यकर्ता, साथीभाइसँग भेटघाट गरेर रमाउँछु । सँगै भएकाले घरपरिवारलाई समय दिएकै छु । परिवारसहित चलचित्र हेर्न, घुम्न नगए पनि वर्षमा एक÷दुईपटक रेष्टुरेन्टसम्म पुग्छौं । 

मेरो खेलकुद
रेस्लिङ असाध्यै मन पर्छ । अन्य खेलप्रति उत्तिकै सम्मान छ । 

मेरो मोबाइल
सामसुङ र एमआईका दुई मोबाइल सेट प्रयोग गरेको छु । एमआईको १७ हजार रुपैयाँ परेको थियो । सामसुङचाहिँ साथी उपहार दिएका हुन् । काम लागुन्जेल मोबाइल सेट परिवर्तन गर्ने बानी छैन । फेसबुक, भाइबरलगायत आफूलाई आवश्यक मोबाइलका एप्लिकेसन सदुपयोग गर्छु ।

मेरो टीभी
सुन्नैपर्ने नेताको अन्तर्वार्ता प्रसारण हुँदै छ भनेर जानकारी पाए टेलिभिजनमा हेर्न छुटाउँदिनँ । त्यसबाहेक समाचार प्राथमिकतामा पर्छ । टेलिभिजन हेर्ने साइत बेलुका जुर्छ । कोठामा सिजीको ३२ इन्चे एलसिडी छ । 

मेरो चलचित्र
नेपालको हलमै पुगेर चलचित्र नहेरेको २० वर्षजति भयो । तर, त्रिशूलीबाट काठमाडौं आउँदा बसमै ‘छक्कापन्जा’ हेरेको थिएँ । जनयुद्धताका कामविशेषले भारत पुग्दा यदाकदा चलचित्र हेर्थें । तर, हेरेको चलचित्रको नामचाहिँ थाहा छैन । भारतीय बिर्से पनि हेरेकामध्ये नेपाली चलचित्रमा ‘कान्छी’, ‘जीवनरेखा’, ‘कुसुमेरुमाल’ राम्रै लागेको थियो । 

मेरो रोग
स्वस्थ छु । दीर्घरोग छैन । औषधिको नाममा सिंगो सिटामोलसमेत सेवन गरेको छैन । ज्वरो आउँदा दुई दिनसम्म त्यत्तिकै पेल्न खोज्छु । तीन दिनसम्म छाडेन भने सिंगै नभएर आधा सिटामोल सेवन गर्छु । त्यति सेवन गर्दै खल्खली पसिना आउँछ । 

अहिलेसम्म ‘होलबडी चेकअप’ गराएको छैन । तर, गर्नुपर्छ । खानपानमा ध्यान दिएमा स्वस्थ रहन सकिन्छ । मीठो छ भन्दैमा स्वास्थ्यलाई हानि गर्ने खानेकुरा खानै हुँदैन । बिहान खाना खानुअघि जे उपलब्ध छ, त्यही खाजा खान्छु । पानीको मात्रामा त्यत्तिकै ध्यान दिन्छु । 

मेरो भाषणशैली
राजनीतिक नेता भएपछि भाषण गरिरहनुपर्छ । आफ्नो भाषणशैली आफैंले मूल्यांकन गर्दा कामचलाउमात्रै हो भन्ने लाग्छ । पछिल्लो समय सुधार्ने प्रयास गरेको छु । भाषण गर्दा थेगो प्रयोग गर्दिनँ । समय परिस्थिति हेरेर भाषण गर्न सक्छु । भाषण गर्नअघि तयारी नभए पनि विषयबारे जानकारी राख्छु ।

मेरो मापसे
मादक पदार्थ खान्न भन्दा मानिसले पत्याउँदैनन् होला । तर, हितबहादुर तामाङले मादक पदार्थ खान्छन् भनेर धेरैलाई पत्याउन गाह्रो भएको छ । म हार्ड ड्रिङ्क्स त गर्दै गर्दिनँ । गर्नैपर्ने अवस्था आए वाइन एक पेगसम्मसम्म लिन्छु । त्यो पनि लहर मिलाउनमात्रै । 

मेरो संगीत
गीत–संगीत कमै सुन्छु । कमै सुने पनि गायक नारायण गोपाल र गायिकामा अञ्जु पन्त र पूर्णिमा लामाको आवाज कर्णप्रिय लाग्छ । 

मेरो भूल
जानअञ्जानमा गल्ती गर्नुु मानवीय स्वभाव नै हो । तर, पश्चाताप लाग्नेगरी मबाट गल्ती भएको छैन । म सानोछँदा भाइबहिनीले पढिदेओस् भनेर रिसाउँथें । गाली गर्थें । अज्ञानताले कहिलेकाहीं बाआमासँग पनि रिसाउँथें । पछि बानी ‘करेक्सन’ गरिहालें । 

मेरो घर
काठमाडौंमा डेरामा बस्दै आएको छु । संयुक्त परिवार भएकाले पाँच कोठा चाहियो । तसर्थ, मासिक २०÷२५ हजार रुपैयाँ कोठाभाडा बुझाउनुपर्छ । नुवाकोटमा पनि मेरो घर छैन । पुख्र्यौली घरमा दाजुभाइ बस्छन् । 

अविवाहित जेठी सासु मसँगै बस्छिन् । उनको अंशमा एक घर परेको थियो । गोरखा भूकम्पमा भत्केपछि त्यो घरको नाममा आएको राहतले नयाँ घर बनाउने काम सुरु भएको छ । सरकारको डिजाइनमा बन्ने भूकम्प प्रतिरोधी त्यो घर मेरो कि कसको भन्ने ? 

मेरो राशी
मेरो राशी कर्कट हो । ग्रहदशा हेराउने, ग्रहशान्ति गराउने गरेको छैन । निर्वाचनमा विजयी हुन् भनेर गाउँगाउँका मतदाताले चाहिँ भाकल गरेका रहेछन् । ग्रह नक्षत्रको फलप्रति विश्वास छैन ।

मेरो सौन्दर्यचेत
कपाल मिलाउन सामान्य तेल लगाउने गर्छु । फेसियल गर्दिनँ । कहिलेकाहीं सनब्लक लगाउँछु । यदाकदा पफ्र्युम प्रयोग गर्छु ।

मेरो प्रेम
हाम्रो मागीबिहे हो । 

मेरो परिवार
परिवारमा म हितबहादुर तामाङ, श्रीमती बिसुमाया तामाङ, दुई छोरी र एक छोरा छन् । जेठी छोरी लक्ष्मी तामाङ ‘सामना’, कान्छी छोरी रेजिना तामाङ ‘ज्ञानु’ र छोरा रूपक तामाङ हुन् । सासुआमा सेतीमाया तामाङ र जेठीसासु ठुली तामाङ (अविवाहित) सहित हामी सँगै काठमाडौंमा बस्छौं ।

मेरो सपना
जोकोही राजनीतिक नेताले समृद्ध नेपालको परिकल्पना गर्नु, सपना देख्नु स्वाभाविकै हो । म पनि अछुतो रहिनँ । मैले परिकल्पना गरेको नेपालमा कम्तीमा बिरामीले सहज उपाचार पाऊन् । सबैले चाहेअनुसारको विषयमा अध्ययन गर्न पाऊन् । खान, लगाउन अभाव नहोस् । यत्तिमात्रै भइदिए कति जाती हुन्थ्यो होला ।
म सामान्य परिवारको मानिस हुँ । राजनीतिमा जोडिएपछि आफूसम्बद्ध दलको केन्द्रीय नेतासम्म बन्छु भन्ने लोभ थिएन । नभए पनि एकताका नेपालकै सबैभन्दा ठूलो दल माओवादी केन्द्रको पोलिटव्युरो सदस्य भएँ । अहिले पनि सचिवालय सदस्य छु । सांसद भएँ । छु । मन्त्री, प्रधानमन्त्री, राष्ट्रपतिको बन्ने सपना नदेखे पनि मन्त्रीको भूमिकाचाहिँ निर्वाह गरिसकेको छु । 

मेरो मृत्यु
मृत्यु अकाट्य छ । यो स्वाभाविक हो । मृत्युसँग डर लागे पनि भाग्न सकिँदैन । जनयुद्धताका पटक–पटक मृत्युको नजिक–नजिक पुगेको थिएँ । हामी मकवानपुरको डाँडाखर्कमा थियौं । मसँग श्रीमती, मकवानपुरकै मीना पाख्रिन, नुवाकोटका विद्यार्थी नेता केशव पुडासैनी र नुवाकोटकै रामप्रसाद पाण्डे (सहिद हुनुभयो) थिए । 

हामी डाँडाखर्क हुँदै धादिङ जानुपर्ने थियो । पाण्डे भर्खर जेलमुक्त भएका थिए । डाँडाखर्कको गोगने पुग्दा बिहानको १० बजेको थियो । पाण्डेले तिलकबहादुर नेगीको घर कहाँनेर हो भनेर सोधे । गोगनेतिरै हो भन्ने सुनेको हुँ भन्ने जवाफ दिएँ । पाण्डेले खाना त्यहीं गएर खाने कि भन्ने प्रस्ताव राखे । पाण्डे र नेगीबीच जेलमै चिनजान भएको रहेछ । त्यतिबेलै पुडासैनीले हामी जाने कता हो भनेर सोधे । मैले पारिपट्टिको बाटो देखाएँ । उनले खाना खाएपछि उकालो हिँड्न सकिँदैन भने । हामीले सहमति जनायौं । हामी नेगीको घर गएनौं । हामी वारि तरेर जहाँ खानाको तयारी गर्दै थियौं, त्यही समय ३०÷३५ जना सेनाले नेगीको घर घेरा हाले । पाण्डेको प्रस्ताव मानेको भए, त्यो दिन हामी पाँचैजनाको एकैचिहान हुन्थ्यो । यो संवत् ०६० सालको कुरा हो । 

मृत्यु सहज होस् भन्ने लोभ छ ।

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

सांसद विशाल भट्टराईको जीवन : प्रेमसम्बन्ध रहे पनि विवाह भएन

सांसद अञ्जना विशंखेको जीवन : पहिलो मागी, पछिल्लो प्रेम

पूर्वमन्त्री प्रकाशशरण महतको जीवन : ग्रहदशा बिग्रेकाले चुनाव हारियो

डीआईजी ठुले राईको जीवन : अपराधमुक्त मुलुकको परिकल्पना

सांसद सुदन किरातीको जीवन : २७ रात कुटाइ खाएपछि आफ्नो मृत्यु आफैंले घोषणा गरें

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोराको जीवन : बैंकर्स बन्ने स्वप्नजीवी मुख्यमन्त्रीको ‘रेस’ मा

पूर्वमन्त्री नवीन्द्रराज जोशीको जीवन : भूपूप्रेमिकाको कहिलेकाँही सम्झना आउँछ

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्