‘अमेरिका र अस्ट्रेलियामा रहेका छोरालाई नेपाल बोलाएँ,’ नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष कृष्णप्रसाद अधिकारीले गर्व गरे, ‘छोराहरू नेपाल फर्के । उद्योग सञ्चालनमा सघाउँदै छन् । त्यही भएर नेपाल उद्योग संघको नेतृत्वमा रहेर काम गर्न सहज भएको हो । 

नेपाल उद्योग परिसंघले नेपालका ७० प्रतिशत औद्योगिक क्षेत्रको प्रतिनिधित्व गर्छ । संघले उत्पादनमा आत्मनिर्भरता, बेसाइ खाने मुलुकलाई गरिखाने मुलुकमा परिणत गर्ने ध्याउन्नमा छ । ‘आफ्नो देश आफैंले बनाउनुपर्छ,’ कृषि, भेटेरिनरी र प्लास्टिक उद्योगसँग सम्बद्ध नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष अधिकारीले थपे, ‘पाँच वर्षमा नेपाल धनी नहोला तर हुन्छ भन्ने सन्देश दिन सक्यौं भने नेपालका लागि लाख हुन्छ ।’ आर्थिक गतिशीलताका लागि लागिपरेका नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष कृष्णप्रसाद अधिकारीसँग रातोपाटीको मेरो जीवनका लागि दीपेन्द्र राईले गरेको कुराकानी : 

मेरो खाना
नेपाली खानाको पारखी हुँ । दालभात, तरकारी, दूध र दही भएपछि अरू चाहिँदैन । सिमी त्यति मन पर्दैन । सकेसम्म घरकै खाना खान रुचाउँछु । कामविशेषले मात्रै रेष्टुरेन्ट पुग्छु । रेष्टुरेन्ट पुगिहाल्दा ब्रोइलर कुखुराको मासु रोजाइमा पर्छ । भान्छामा कमै पस्छु । तर, दालभात, तरकारी मीठै पकाउँछु । 

मेरो पोसाक
प्रायः सर्ट, पाइन्ट र कोट लगाउँछु । दौरासुरुवाल कमै लगाउँछु । कपडामा सालिन्दा एक लाख रुपैयाँ खर्च हुन्छ । पहेंलो रङको कपडा विशेष मन पर्छ । सकेसम्म कपडा किनेर सिलाउँछु । चितवनको जुली र काठमाडौंको मोनालिसामा कपडा सिलाउने गरेको छु । यही ब्रान्डको कपडा चाहिन्छ भन्ने छैन । टिकाउ र सुहाउँदिलो भए पुग्छ ।   

मेरो फिटनेस
दैनिकजसो सात किलोमिटर हिँड्छु । योगा कहिलेकाहीं गरे पनि ‘मर्निङवाक’ ले नियमितता पाएको । ‘डाइटिङ’ छैन ।  

मेरो अध्ययन
हिजोआज आर्थिक र उद्योग नीतिबारे अध्ययन गर्दै छु । त्यसैगरी, प्रेरणादायी किताब पढ्न जाँगर चल्छ । अब्दुल कलाम र नेल्सन मन्डेलाको लेखन असाध्यै मन पर्छ । आर्थिक नीतिबारे लेखिरहेको छु । केही समयपछि प्रकाशित हुनेछन् । मेरो संकलनमा पाँच सयभन्दा बढी किताब होलान् । सालिन्दा १५ हजारसम्मको किताब किन्ने गरेको छु ।  

मेरो घुमफिर
घुमफिरमा असाध्यै रुचि छ । नेपालका ६२ जिल्ला पुगेको छु । १२ देश घुमेको छु । घुमेकामध्ये दक्षिण कोरिया असाध्यै मन पर्यो । जीवनमा एकपटक स्वीटजरल्यान्ड र रसिया पुग्ने रहर छ ।

मेरो फुर्सद
फुर्सद निकाल्न गाह्रो छ । दौडधुप छ । दौडधुप भएपछि थकाइ लाग्ने नै भयो । तर, थालेको काम सकियो भनेचाहिँ थकाइ लाग्दैन । धेरै रातको अनिदो भए मोबाइल ‘स्वीचअफ’ गरेर आराम गरौं लाग्छ । त्यस्तो लागे पनि आजसम्म मोबाइल ‘स्वीचअफ’ गरेर आराम गरेको छैन ।

फुर्सद पाइहालेमा घरपरिवारसँग बसेर रमाउँछु । घरबाहिर हुँदा गाउँघर डुल्छु । गाउँघर डुल्दा साह्रै आनन्द लाग्छ, जति सहर घुम्दा लाग्दैन । १० वर्षयता घरपरिवारलाई समय दिन सकेको छैन । 

मेरो खेलकुद
खेलमा फुटबल मन पर्छ । म एथ्लेटिक खेलाडी हुँ । विद्यालयस्तरसम्म एथ्लेटिक खेलेको थिएँ । चार, आठ र पन्ध्र सय मिटर दौडमा लगातार तीन वर्ष नारायणी अञ्चल प्रथम भएँ ।
फुटबलमा नेपालको राष्ट्रिय टिम असाध्यै मन पर्छ । विदेशीमा अर्जेन्टिनाका खेलाडी मन पर्छ । खेल नै भए पनि रेस्लिङ हेर्न जाँगर चल्दैन ।

मेरो मोबाइल
सामसुङको एक मोबाइल सेट प्रयोग गर्दै आएको छु । यसको १८ हजार रुपैयाँ परेको थियो । काम नलाग्ने भएपछि मात्रै नयाँ मोबाइल किन्ने बानी छ । मोबाइलका एप्लिकेसनमध्ये सामाजिक सञ्जाल फेसबुक, ट्वीटर, इमेललगायत प्रयोग गर्छु ।  

मेरो टीभी
टेलिभिजनमा समाचार प्राथमिकतासाथ हेर्छु । त्यसपछि ‘बिजनेस’ सम्बन्धी कार्यक्रम हेर्न जाँगर चल्छ । नेपालका वस्तुस्थितिसँग सम्बन्धित टेलिशृंखला हेर्न मन लाग्छ । चेतनामूलक हिन्दी टेलिशृंखलासमेत हेर्ने गरेको छु । 

घरमा सोनीको ४२ इन्चको टीभी छ । जतिखेर मेरो समय अनुकूल हुन्छ, त्यतिखेर टीभी हेर्छु । 

मेरो चलचित्र
हलसम्म पुगेर चलचित्र नहेरेको धेरै भयो । पछिल्लो समय चलचित्र ‘थ्री इडियट्स’ हेरेको थिएँ । हेरेकामध्ये ‘जीवनरेखा’, ‘वागबान’ र ‘थ्री इडियट्स’ मन पर्यो । नायक श्रीकृष्ण श्रेष्ठ, हास्यकलाकार हरिवंश आचार्य, नायिका करिश्मा मानन्धर र नाना पाटेकरको अभिनय जीवन्त लाग्छ । 

मेरो रोग
स्वास्थ्यकै कारण चिन्तित छैन । रक्तचाप र मधुमेहले समातेको छ । अहिलेसम्म १० पटक ‘होलबडी चेकअप’ गराएको छु । रक्तचाप र मधुमेहबाहेक स्वस्थ छु । मलाई रक्तचाप र मधुमेहले समाते पनि चिन्ता लाग्दैन । किनकि मानिस जन्मेपछि मर्ने निश्चित छ । निश्चित भइसकेपछि कहिले भन्नेमात्रै हो । अर्को खानपानमा त्यति मुख बार्दिनँ । मलाई मधुमेह भए पनि खान मन लागेको बेला रसबरी खान हिच्किचाएँ भने त्यो रसबरीले गर्ने असरभन्दा खान नपाएको तनावले बढी असर गर्छ । तसर्थ, आफ्नो स्वास्थ्य आफूअनुकूल बनाउने प्रयत्न गर्छु ।

मेरो भाषणशैली
उद्योगी भएपछि भाषण गरिरहनुपर्छ । आफूले गरेको भाषण आफैंले मूल्याकंन गर्दा सामान्य लाग्छ । अभिव्यक्ति कला नभए पनि उद्योगीको पीरमर्का सहज तरिकाले प्रस्तुत गर्न अप्ठ्यारो छैन । भाषण गर्दा कहिलेकाहीं ‘चाहिँ’ भन्ने थेगो प्रयोग हुँदोरहेछ । मेरो भाषण आक्रामक हुन्छ । भाषण गर्नअघि धेरै तयारी गरें भने झन् बिगार्दोरहेछु ।

मेरो मापसे
खानैपरे काल्सबर्ग र स्क्वच लिन्छु । खाँदा स्थान, समय र साथी रोज्छु । यस मामिलामा अहिलेसम्म सफल छु । दुईदेखि तीन पेगसम्म लिने गरेको छु । 

मेरो संगीत
गीत–संगीत असाध्यै सुन्छु । नारायणगोपाल, भक्तराज आचार्य, बिमाकुमारी दुरा, सर्मिला गुरुङ, बद्री पंगेनी, प्रजापति पराजुली, पुरुषोत्तम न्यौपानेको आवाज कर्णप्रिय लाग्छ । मन लागे पनि गुनगुनाउने ढंग छैन । 

मेरो भूल
जान–अन्जानमा गल्ती गर्नु मानवीय स्वभाव हो । बोलिदिनुपर्ने समयमा नबोल्दा सम्बन्धित व्यक्तिलाई परेको असर सम्झँदा हिजोआज पनि पश्चाताप लाग्छ । 
रुद्र शर्मा मेरो गुरु हुनुहुन्थ्यो । कुनै समय मैले गरेको कमजोरी सुनाइदिनुभएपछि मेरी आमाले मलाई सजाय दिनुभएको थियो । त्यसपछि मैले गल्ती गर्नसाथ आमालाई सुनाउँथें । गल्ती नगरी सजाय पाउनसम्म पाएको छु ।  

मेरो घर
मेरो घर चितवनमा छ । बनिबनाउ घर किनेको हुँ । तीन कठ्ठा जग्गासहित ६ कोठे घरको अहिलेको मूल्य चार करोड हो । यो आफ्नै आर्जनले किनेको हुँ । घरको डिजाइन सामान्य छ । सामान्यतः घरको वास्तुशास्त्र मिलेकै छ ।  

मेरो राशी
मेरो राशी कन्या हो । चारपटक ग्रहदशा हेराएको छु । ग्रह नक्षत्रको फलप्रति त्यति विश्वास छैन ।

मेरो सौन्दर्यचेत
कपालमा सामान्य तेल लगाउँछु । घरमै सामान्य फेसियल गर्छु । अनुहारमा क्रिम लगाउँछु । पफ्र्युम प्रयोग गर्छु । 

मेरो प्रेम
हाम्रो मागीबिहे हो । 

मेरो सपना 
कम्तीमा १० घन्टा काम गर्ने प्रत्येक नेपालीले आधारभूत आवश्यकताका लागि भौंतारिन नपरोस् । उनीहरूले सरल जीवनयापन गर्न सकून् । आधारभूत आवश्यकता पूर्ति गर्न खाडी मुलुकमा पसिना बगाउन नपरोस् । यस्तो दुर्दशा अन्त्य होस् । 

नेपालको हरियो राहदानी देख्नासाथ सगरमाथाको देश, गौतमबुद्धको देश, हिमाल, पहाड, तराईको देश भनेर संसारभरि सम्मान गरियोस् । मैले चाहेको नेपाल त्यतिमात्रै भए लाख हुने थियो ।

म उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष छु । म जुन भूमिकामा छु, यही भूमिकाबाट अर्थपूर्ण योगदान कसरी गर्न सकिन्छ भन्ने ध्याउन्नमा छु । तर, गाह्रो पनि छ । मैले मेरो उद्यम हेर्ने कि संघको नेतृत्व गरेर अघि बढ्ने भन्नेमा त्यति सजिलो छैन । संघमा रोलक्रमअनुसार अब बन्नुहुने अध्यक्षले मलाई नेतृत्व गर्न आग्रह गरिरहनुभएको छ । उहाँ आफ्नो व्यवसायलाई समय दिने सोचमा हुनुहुन्छ ।     

मेरो मृत्यु
स्वाभाविक प्रक्रिया भएकाले मृत्यु सबैभन्दा ठूलो सत्य हो । जीवनमा मृत्यु नजिक–नजिक पुगेको घटना, दुर्घटना नभएका होइनन् । मृत्यु जित्ने होइन, आयु लम्ब्याउने कोसिस गर्नुपर्छ । मेरो मृत्युपछि परिवारले मलामी नकुरून् । मलामी कुर्न आवश्यक छैन । मेरो मृत्यु हुँदा केही गर्न खोजेका थिए, बितेछन् भन्दिए पुग्छ । बिरामी हुँदा उपचार पाइयोस् । तर, रोगले थलिनु नपरोस् । तर, आफूले कल्पना गरेजस्तो हुने होइन ।     

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

लेखक बुद्धिसागरको जीवन : ‘सेकेन्ड ड्राफ्ट’ नगरी मरिने हो कि भनेर त्यत्तिकै डर लाग्छ

सांसद हेमकुमार राई ‘सुरवीर’ को जीवन : जनयुद्धको घाइते भए पनि तन्दुरुस्त

अल्फा बिटाका मालिक द्विराज शर्माको जीवन : ‘प्लिज’ मलाई सकेसम्म पशुपति नलगियोस्

कहिले कहिले लाग्छ सङ्गीतमा लागेर भुल गरेँछु  –रन्जित गजमेर

सांसद विशाल भट्टराईको जीवन : प्रेमसम्बन्ध रहे पनि विवाह भएन

सांसद अञ्जना विशंखेको जीवन : पहिलो मागी, पछिल्लो प्रेम

सांसद हितबहादुर तामाङको जीवन : गृहमन्त्री बादलले मासुभन्दा मीठो अन्डाकरी बनाउन सिकाए

पूर्वमन्त्री प्रकाशशरण महतको जीवन : ग्रहदशा बिग्रेकाले चुनाव हारियो

डीआईजी ठुले राईको जीवन : अपराधमुक्त मुलुकको परिकल्पना

सांसद सुदन किरातीको जीवन : २७ रात कुटाइ खाएपछि आफ्नो मृत्यु आफैंले घोषणा गरें

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोराको जीवन : बैंकर्स बन्ने स्वप्नजीवी मुख्यमन्त्रीको ‘रेस’ मा

पूर्वमन्त्री नवीन्द्रराज जोशीको जीवन : भूपूप्रेमिकाको कहिलेकाँही सम्झना आउँछ

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्