चलचित्र ‘कान्छी’ को गीत सार्वजनिक कार्यक्रममा अभिनेता नीर शाहले भने, ‘दयाहाङ राईजस्ता अभिनेता ५० वर्षमा एकपटक जन्मन्छन् ।’ 

अभिनेता दयाहाङ राईले प्रतिउत्तर दिए, ‘मेरो मूल्यांकन यसरी पनि गरिएको रहेछ । अभिनेता शाहको मूल्यांकनले भावुक बनाएको छ ।’ 

अभिनेता नीर शाहले समेत पत्याएका राई नेपाली दर्शकले सर्वाधिक रुचाएका अभिनेता हुन् । रंगमञ्च र सिनेमा दुवैमा त्यत्तिकै जमेका छन् । मानिस अनुशासित होऊन् । जोकोही नेपालीले म ‘क्लीन’ छु भनेर

शिर ठाडो पारेर गौरवसाथ हिँड्न सकून् । मुलुक प्राकृतिक र सामाजिक सुन्दरताले भरिपूर्ण छ । यसलाई सजाउनमात्रै सके देशको मुहार फेरिन्थ्यो भन्ने अभिनेता दयाहाङ राईसँग रातोपाटीको मेरो जीवनका लागि दीपेन्द्र राईले गरेको कुराकानी : 

मेरो खाना

सामान्यतः दालभात, तरकारी र ‘पोर्क’ मन पर्छ । त्यसो भन्दा अन्य खानेकुरा खान्न भनेको होइन । खाजा खान रेष्टुरेन्ट पुग्छु । घरमा रहँदा बिहान खाजा खाने चलन छैन । बिहान खाना खान्छु । रेष्टुरेन्ट पुगिहाल्दा मःमः, चाउमिन मगाउँछु । पकाउन पटक्कै जान्दिनँ । 

मेरो पोसाक

आफूलाई जे सजिलो लाग्छ, त्यही लगाउँछु । जिन्स पाइन्ट र टी–सर्ट लगाउन सजिलो लाग्छ । कपडामा वार्षिक खर्च यति नै हुन्छ भनेर हिसाब–किताब राखेको छैन । मान्छेको काम, सोच परिवर्तन हुँदै गएपछि कपडाको रङ पनि फरक–फरक मन पर्दै जाँदोरहेछ । प्रायः रेडिमेड कपडा लगाउँछु । कपडाको ब्रान्डबारे त्यति जानकार छुइनँ । हिजोआज पनि क्याप लगाउँछु । 

मेरो फिटनेस

शारीरिक कसरत गर्न मानसिक रूपमा समेत फुर्सद हुनुपर्छ । म ८० प्रतिशत शारीरिक कसरत गर्दिनँ । कहिलेकाहीं १० बजेसम्म पनि काम पर्छ । कामले लखतरान बनाउँछ । समय पाउँदा दौडिन्छु । योगासमेत गर्छु । डाइटिङ छैन । चलचित्र छायांकनका बेला तौल घटाउनुपरे खाना कम खान्छु । रोटी र फलफूल धेरै खाने गर्छु । 

मेरो अध्ययन

हिजोआज ‘काठमाडौंमा एक दिन’ पढिरहेको छु । पहिले–पहिले फिक्सन पढ्न मन पथ्र्यो । हिजोआज ननफिक्सन पढ्न जाँगर चलिरहेको छ । अहिले लेखिरहेका सबै लेखक मन पर्छन् । अग्रजदेखि समकालीन लेखकसँग बाक्लै भेटघाट हुन्छ । उनीहरूको आनीबानी पनि मन पर्छ । लेख्ने बानी छुट्दै गएको छ । वर्ष दिनअघिसम्म नाटकका लागि गीत लेख्थें । मेरो संकलनमा तीन हजारजति किताब होलान् । लेखक, प्रकाशकले उपहारस्वरूप किताब दिन्छन् । र पनि, सालिन्दा २०÷२५ हजार रुपैयाँको किताब किन्ने गरेको छु । 

मेरो घुमफिर

घुमफिरमा रुचि भएकै मानिस हुँ । घुमफिर पनि गरेको छु । जति घुमेको छु, कामकै सिलसिलामा घुमेको छु । घुम्नकै लागि भनेर निस्केको छैन । जहाँ–जहाँ पुगेको छु, कामकै सन्दर्भमा पुगेको हुँ । स्वतन्त्र तरिकाले घुमेको छैन । नेपालका ४० जिल्ला पुगेको छु । कतिपय जिल्ला दोहोरिएका छन् । युरोपका चार देश गएको थिएँ । एसियामा जापान, कोरिया, हङकङ, मलेसिया, बेलायत र अस्ट्रेलिया पुगेको छु ।

मेरो फुर्सद

फुर्सद निकाल्न गाह्रै हुन्छ । नाटक र चलचित्र दुवैमा समय दिँदै आएको छु । एउटा न एउटा कामले समातेकै हुन्छ । एकप्रकारको दौडधुप छ । दौडधुप भएपछि थकाइ लाग्ने नै भयो । थकाइ लागेपछि आराम गर्नैपर्यो । 

मुलुकबाहिर रहँदा सम्बन्धित देशको सिमकार्ड लिने गरेको छैन । त्यतिबेला मज्जाले आराम गर्छु । फुर्सद हुँदा एक्लै भए किताब पढ्छु । चलचित्र हेर्छु । साथीभाइसँग भेटघाट गर्छु । परिवारलाई भनेजस्तो समय दिन सकेको छैन । दिने प्रयास गर्छु । परिवारसहित घुम्न, चलचित्र हेर्न नगए पनि खानचाहिँ कहिलेकाहीं गइन्छ । 

मेरो खेलकुद

मलाई फुटबल मन पर्छ । फुटबल सजिलै बुझ्न सकिन्छ । १५ वर्षको हुँदासम्म फुटबल खेलेको थिएँ । 

मेरो मोबाइल

आइफोन सिक्स एस प्रयोग गर्दै आएको छु । यसको ९० हजारजति परेको थियो । मोबाइल फेरी–फेरी बोक्ने बानी छैन । मोबाइलका एप्लिकेसनमध्ये सामाजिक सञ्जाल फेसबुक, गुगल, ट्वीटर प्रयोग गर्छु । कहिलेकाहीं गेम खेल्छु । 

मेरो टेलिभिजन

कोठामा टीभी नभएको चार वर्ष भयो । त्यतिबेला कोठा सर्दै थिएँ । कोठाअनुसारको नयाँ टीभी किन्न बजार गएँ । तर, किनिनँ । त्यसपछि नकिनेको नकिनेकै भयो । टीभी हुँदा समाचार हेर्थें । रियालिटी शो पनि हेरें । डेक लगाएर चलचित्र हेर्न पछि परिनँ । 

मेरो चलचित्र

पछिल्लोपटक भारतको कालेम्पोङमा चलचित्र ‘एभेन्जर’ हेरें । पहिले–पहिले चलचित्र धेरै हेर्थें । दैनिक दुई चलचित्र हेरिन्थ्यो । पछिल्लो समय कम हेर्छु । पुराना ‘एक्टर’ मा डेनियल डेलिस, इरफान खान, नसुरद्दीन मन पर्छ भने सौगात, खगेन्द्र र विपिन पनि त्यत्तिकै मन पर्छ । गोङ्लीको अभिनय लोभलाग्दो छ । कल्की पनि मन पर्छ । 

मेरो स्वास्थ्य

स्वस्थ छु । दीर्घरोगले समातेको छैन । अहिलेसम्म ६ पटक ‘होलबडी चेकअप’ गराएको छु । रक्तचाप ठीकठाक छ । स्वस्थ रहन पूर्ण रूपमा आराम गर्नुपर्छ । जेसुकै खाए पनि एउटै समय हुनुपर्छ ।

मेरो भाषणशैली

अभिनेता भएपछि भाषण गर्नैपर्छ । भाषण गर्दा विषयवस्तुमा केन्द्रित हुन गाह्रो हुन्छजस्तो लाग्छ । आफ्नो भोगाइ एकातिर, ‘मास’ अर्कोतिर हुँदारहेछन् । उनीहरू मेरो ‘क्यारेक्टर’ बारे जान्न चाहँदारहेछन् । त्यतिबेला ‘मास कन्ट्रोल’ गर्न सक्दिनँ । भाषण गर्दा नजानिदोपाराले थेगो प्रयोग गर्ने गर्छु । अहिलेसम्म आक्रामक भाषण गरेको छैन । भाषण गरेकै आधारमा विवादमा नतानिए पनि भन्न खोजेको प्रस्ट्याउन नसक्दो श्रोतालाई भ्रम हुँदोरहेछ । 

मेरो मापसे
महिना, दुई महिनाको अन्तरालमा मादक पदार्थ खान्छु । खाँदा राम्रै खाइन्छ । ह्वीस्की खान मन पर्छ । दसैं तिहारबाहेक घर र मण्डला थिएटरबाहिर मादक पदार्थ खान मन पर्दैन । 

मेरो संगीत

पछिल्लो समय गीत–संगीत सुन्न कम हुँदै गएको छ । ‘मेलोडी’ ले तान्छ । ‘सिङगिङ’ पनि ठीक लाग्छ । नेपाली संगीत कमजोर बन्दै गएकोचाहिँ एरेन्जले हो । सधैं त्यही मादल, बाँसुरी, गितार, भ्वाइलिन आदिमात्रै दोहोरिन थाल्यो । दीप श्रेष्ठका गीत मन पर्छ । राजेशपायल राईको रेकर्डिङभन्दा लाइभ गाएको मन पर्छ । समकालीन गायिका सबै मन पर्छ । गुनगुनाउने प्रयास गरे पनि जान्दिनँ । 

मेरो भूल

मानिस भएपछि जान–अन्जानमा जोकोहीबाट गल्ती हुन्छ । त्यो अस्वाभाविक होइन । मैले क्षमा नै नपाउनेगरी गल्तीचाहिँ गरेको छैन । यति हो, बाध्यताले कसैलाई ढाँटेको छु । मैले जसलाई ढाँटे उसलाई वास्तविकता सुनाएको छु । 

म कक्षा आठमा पढ्थें । सहपाठीहरू शिक्षकका छोराछोरी थिए । मेरो बडा पनि शिक्षक थिए । हामीले एक दिन सलाई किन्यौं । सलाई किन किन्यौं त्यो पनि थाहा छैन । सलाई किनेपछि बाल्यौं । सलाई बाल्दाबाल्दै पात बेरेर चुरोट खाएको नक्कल गर्यौं । त्यस्तो दृश्य देखेपछि शिक्षकले पिटेका थिए । 

मेरो साथीको महाँकाल तीनचुलीमा फोटो स्टुडियो थियो । फुर्सदमा त्यता जान्थें । मलाई फोटोग्राफी मन पथ्र्यो । स्टुडियोबाट फर्कंदा हट लेमन खान मन लाग्यो । एक कफीसप पसें । त्यति नै बेला कफीसपमा भएका सबैलाई प्रहरीले उठाएर लग्यो । संकटकाल थियो । सुरक्षाकर्मीले घर कहाँ हो ? कहाँ बस्छस् भनेर मलाई सोधे । मैले नढाँटी उत्तर दिएँ । म तँलाई अहिले नै प्रहरी भ्यानमा बुद्धनगर पुर्याइदिन्छु, फर्कंदा भ्यानमा केही भयो भने तेरो जिम्मा भने । जोखिम लिन सक्दिनँ भनेर जवाफ फर्काएँ । 

सुरक्षाकर्मीले मेरो गोजी छाम्यो । साथमा २५ वा ३५ रुपैयाँ थियो । तेरो आफन्त बोला भनेर सुरक्षाकर्मीले फेरि धम्क्याए । मलाई समात्नुका कारण भनेपछि मात्रै आफन्त बोलाउँछु भनें । तँ अहिले जा, मैले कल गरेको पाँच मिनेटमा आइज भन्दा मलाई आधा घन्टा समय दिनुभयो भनेमात्रै आइपुग्छु भन्दिएँ । त्यसपछि म एकरात बौद्ध प्रहरीमा बसें । हामीलाई किन प्रहरी हिरासतमा राखियो भनेर आजसम्म थाहा पाउन सकेको छैन । 

मेरो घर
म जन्मेको घर छैन । हुर्केको घर जिजुबुवाले बनाएका हुन् । संवत् १९८१ मा बनाइएको घर अहिले पनि छँदै छ । घर इँटाले बनाइएको छ । झ्याल बुट्टेदार छन् । भक्तपुरबाट कर्मी लगेर घर बनाइएको थियो । 

मेरो राशी
मेरो राशी मीन हो । ग्रहदशा हेराउँदिनँ । हेराएपछि अनेक कुरा आउँछ । नराम्रो छ भन्दिए तनावमा परिन्छ । ग्रहशान्ति भन्दा पनि कहिलेकाहीं चिन्ता बस्ने चलन छ । नाक्छोङले यस्तो–यस्तो समस्या छ भन्दिएपछि चिन्ता बसाइन्छ । 

मेरो सौन्दर्य
कपालमा क्रिम लगाउँछु । अहिलेसम्म दुईपटक फेसियल गरेको छु । अनुहारमा नर्मल क्रिम लगाउँछु । पफ्र्युम हल्का प्रयोग गर्छु । 

मेरो प्रेम
हाम्रो बिहे प्रेमपछि मागी हो । प्रेम प्रस्ताव मैले राखेको हुँ । प्रस्ताव राखेको पाँच घन्टापछि स्वीकार भयो । बेनुका राईसँग बिहे गर्नअघि मैले कसैलाई एकतर्फी मन पराएको थिएँ । 

मेरो सपना
मानिस अनुशासित होऊन् । जोकोही नेपालीले म ‘क्लीन’ छु भनेर शिर ठाडो पारेर गौरवसाथ हिँड्न सकून् । मुलुक प्राकृतिक र सामाजिक सुन्दरताले भरिपूर्ण छ । यसलाई सजाउनमात्रै सके देशको मुहार फेरिन्थ्यो । हिजो त्यत्रो सपना देखेको थिएँ, न आज देखेको छु । अहिले आफूले गरेको भन्दा राम्रो गर्न पाए हुन्थ्यो भन्ने लोभ छ । 

मेरो मृत्यु
मानिस जन्मेपछि मर्नुपर्छ । यो अकाट्य छ । जन्मेपछि मर्नु भनेको विश्राम लिनु हो । मृत्युसँग डर लाग्छ । पूरा आयु बाँच्न पाए हुन्थ्यो भन्नु पनि त मृत्युसँग डराउनु नै हो । १२ वर्षको उमेरमा बिरामी हुँदा तीन महिना बेहोश भएको थिएँ रे । मृत्यु सहज होस् भन्ने चाहना राख्नु अस्वाभाविक होइन । 

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

पत्रकार किशोर श्रेष्ठको जीवन : मलाई मार्न पेस्तोल बोकेरै हिँड्ने पनि थिए

प्रदेश सांसद निर्मला क्षेत्रीको जीवन :  स्कुलबाट भागेर नेविसंघको कार्यक्रममा जाँदा शिक्षकबाट रामधुलाइ

नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष कृष्णप्रसाद अधिकारीको जीवन : मृत्यु जित्ने होइन, आयु लम्ब्याउने कोसिस गर्नुपर्छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य कल्याण गुरुङको जीवन : प्रेमप्रस्ताव राखेको चार वर्षपछि स्वीकार

लेखक बुद्धिसागरको जीवन : ‘सेकेन्ड ड्राफ्ट’ नगरी मरिने हो कि भनेर त्यत्तिकै डर लाग्छ

सांसद हेमकुमार राई ‘सुरवीर’ को जीवन : जनयुद्धको घाइते भए पनि तन्दुरुस्त

अल्फा बिटाका मालिक द्विराज शर्माको जीवन : ‘प्लिज’ मलाई सकेसम्म पशुपति नलगियोस्

कहिले कहिले लाग्छ सङ्गीतमा लागेर भुल गरेँछु  –रन्जित गजमेर

सांसद विशाल भट्टराईको जीवन : प्रेमसम्बन्ध रहे पनि विवाह भएन

सांसद अञ्जना विशंखेको जीवन : पहिलो मागी, पछिल्लो प्रेम

सांसद हितबहादुर तामाङको जीवन : गृहमन्त्री बादलले मासुभन्दा मीठो अन्डाकरी बनाउन सिकाए

पूर्वमन्त्री प्रकाशशरण महतको जीवन : ग्रहदशा बिग्रेकाले चुनाव हारियो

डीआईजी ठुले राईको जीवन : अपराधमुक्त मुलुकको परिकल्पना

सांसद सुदन किरातीको जीवन : २७ रात कुटाइ खाएपछि आफ्नो मृत्यु आफैंले घोषणा गरें

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोराको जीवन : बैंकर्स बन्ने स्वप्नजीवी मुख्यमन्त्रीको ‘रेस’ मा

पूर्वमन्त्री नवीन्द्रराज जोशीको जीवन : भूपूप्रेमिकाको कहिलेकाँही सम्झना आउँछ

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्