• १) सर्पहरू 

सर्पहरूको डसाइमा
त्रसित छन् मान्छेहरू 
सुरक्षाका नाममा 
लुक्ने ओत नपाएर 
भाग दौडमा 
पराजित हुँदै 
सर्पहरूकै बिचमा 
लमतन्न लडेका छन् मान्छेहरू ।        

सर्पहरू फणा उठाउँछन् 
र सुङ्घछन् 
कि कसलाई डस्ने हो ? 
गुन्ठुरी परेर दाउ हेरिरहेका 
जब गन्हाउँछ मान्छे 
स्याँक्क सलबलाउँदै 
विषका फोहोराहरू फ्याँकेर 
आइलाग्छन् सर्पहरू । 

कि मान्छे डर–छेरुवा छन् 
यो थाहा हुनुपर्छ सर्पलाई 
कि अनिवार्यता नै हो मान्छेहरूको 
सर्पसँग हार्नुपर्ने 
जब कि आकाश डुल्न सक्छ मान्छे 
जमिन ध्वस्त गर्न सक्छ मान्छे 
र पनि किन पराजित छ मान्छे ? 
पराजित मान्छेहरूकै बिचबाट 
मौका छोपी–छोपी 
किन फस्टाइरहेछन् ?
गोमनहरू 
करेतहरू 
सर्पका सन्तानहरू । 
००

• २) पर्खाल बाहिरको जिन्दगी 

यो स्थितिमा म के भनौँ ? 
विषका घुट्काले पनि मार्न सकेनौँ किराहरू 
आँसुका भेलले पनि बगाउन सकेनौँ दुःखहरू 
रगतका धाराले पनि जगाउन सकेनौँ मुर्दाहरू 
क्षितिज भित्रिने बिहानको खोजीमा 
चढ्न सकेनौँ पहाडहरू 
कथित यात्री भएर 
यात्रामै हरायौँ हामीहरू । 

अब फेरि आफैँभित्र 
युगका कुण्ठाहरू बोक्दै 
मान्छेको परिभाषा खोजी गर्न 
परिभाषाभित्रै जेलिएर 
आफैँभित्रको द्वन्द्वले 
उद्देश्यहीन भएर 
एक हात अगाडि बढ्नुपर्नेमा 
तीन हात पछाडि धकेलिएका छौँ हामीहरू । 

भत्काउनुपर्ने पर्खालहरू नभत्काएर 
बोक्नुपर्ने झन्डाहरू नबोकेर 
लाउनुपर्ने नाराहरू नलाएर 
त्यही पर्खालको 
ठिक बाहिरपट्टि 
सशंकित मुद्रामा 
लाम लागेर हामी 
पर्खालभित्रको घोडेजात्रालाई 
मौन समर्थन जनाउँदै 
आफ्नै अस्तित्व गुमाइरहेका छौँ हामीहरू । 
००

• ३) मन 

सुन पगाल्ने आगोले 
मन पगाल्नै सकेन 
दर्जनौँ विभत्सता देख्दा पनि 
मन दुख्नै सकेन ।

मनलाई बग्न देउ 
आयतन फैलिएर 
मन विष्फोटित हुनैपर्छ 
कति निर्दयी रहेछ तिम्रो मन ? 
मान्छेको पीडामा सहानुभूति राख्नै सकेन । 

सायद 
हिटलरहरू यसरी नै जन्मन्छन् 
कर्‍याप/कर्‍याप 
मान्छेहरू चपाउन 
बन्दुकका नालमा मनहरू कैद गरेर । 

मन पग्लनु थियो अलिकति 
किन पग्लन सकेन मन पनि 
मन खोपिनु थियो अलिकति 
किन खोपिन सकेन मन फेरि ?
ओ सकम्बरी ! 
जवाफ देउ 
मन कसरी खोपिन्छ ? 
तिम्रो त मन खोपिएको थियो 
मन खेपाएर बाँचिन्छ कसरी ? 

००० 
सुन्दरहरैंचा — ६ ,दुलारी, मोरङ