१) विषम परिस्थिति
 सर्वत्र निराशा छ यहाँ
 दुःख दुःखसँग आलाप गरिरहेछ ! 

वेदनाको भाषा रोजेर 
निराशा नै निराशा हिँडेको छ 
लगाउँदै युगभरि विडम्बनाका सुस्केराहरू... । 

सल्किन खोज्दाखोज्दै क्षणभरमै 
किन निभ्छन् ऊर्जाका मसालहरू ? 

उड्न खोज्दाखोज्दै काँपेर
किन पछारिन्छन् आकाङ्क्षाको आकाशबाट 
अचानक स्वतन्त्रताका सपनाहरू ? 

चिच्याउन खोज्दाखोज्दै नेपथ्यमै 
किन विलीन भइजान्छन् क्रान्तिका आवाजहरू ?

लेख्न खोज्दाखोज्दै किन मेटिन्छन् 
विद्रोहका अक्षरहरू ? 

लड्न खोज्दाखोज्दै कुन त्रासमा
झुकिजान्छन् आँखाहरू ? 

मुस्कुराउन खोज्दाखोज्दै 
किन मलिन हुन्छन् ओठहरू ?

देशबाट गणतन्त्रको डोर खिचेर 
कसले चलाइरहेको छ शासनको नाममा 
भयानक निराशाको खुलेयाम दोकान ?

किन यति फितलो छ सुशासन ?
उर्फ, अराजक व्यवस्था !

न्याय हराएको त अन्तराल भयो 
अन्यायले थिचिएर रोएका छन् निमुखाहरू ! 

हत्या, हिंसा, बलात्कार, लुटपाट 
किन बनेको छ समाजको दैनिकी ?
चौतर्फी अस्थिरता, 
लथालिङ्ग छ देशको हालत ! 

साथी ! मैले धेरै प्रयास गरेँ—
यो अस्थिरता र भद्रगोल चिरेर
यी जटिल प्रश्नहरूको फेदबाट 
आफ्नो कवितामा जसरी पनि 
देशको सुन्दर मानचित्र उतारुँ ! 

तर, भागिदिन्छन् शब्दहरू 
अदृश्य बनिदिन्छन् विम्बहरू ! 
दिग्भ्रमित बनिदिन्छन् अक्षरहरू, 
दुरुस्त यो देशजस्तै गरी
 भड्किदिन्छन् भावहरू ! 

अहो ! कोलाहल र भद्रगोल परिस्थिति चिरेर 
आफूलाई एकाग्र गर्नु पनि 
मुस्किल घडी पो रहेछ ! 

ए साथी ! यो विषम परिस्थितिमा 
एक सक्षम कवि बन्नु पनि 
आफैँमा जटिल समस्या रहेछ !

२) हुन सक्छ फेरि दास विद्रोह

उहिले उहिले 
घर–घरमा मालिक हुन्थे, दास हुन्थे ! 
टोल–टोलमा मुखिया हुन्थे, रैती हुन्थे ! 

आधुनिक मालिकहरू 
प्रमोसन भएर सिंहदरबार पुगेका छन्
दासहरू रैती भएका छन्
रैतीहरू जनता भएका छन् ! 

आजभोलि मालिकहरू 
मन्त्री कहलिन्छन्, सांसद कहलिन्छन् 
स्ट्रक्चर उही छ 
शासन र शोषणको प्रक्रिया फेरिएको छ !

मालिकहरूको प्रभुत्व उस्तै छ 
जनजीवन सत्ताको गोडामुनि थिचेर 
दास बनाइएको छ ! 
यहाँ सबथोक फेरिएको छ
तर, सबथोक उस्तै छ ! 

तर, आजभोलि
यी आधुनिक मालिकहरू 
इतिहास बिर्सिएका छन् 

उनीहरूलाई थाहा छैन 
अत्याचारको चरम रेखाले 
सधैँ पुकारिरहन्छ विद्रोह ! 

दासहरूको फेहरिस्तबाट 
जन्मन्छन् स्पार्टाकस 
जन्मन्छन् ग्लाडियटर ।

लड्छन् मालिकका विरुद्ध 
उन्मुक्तिको युद्ध !
हुन सक्छ फेरि ‘दास विद्रोह’ । 

आधुनिक मालिकहरू 
शाश्वत इतिहास बिर्सेका छन् !

३) टक्कर 

कोमलता 
सुन्दरता सहनशीलताको पर्याय
बेजवान भएर पनि 
मौनतामै निशब्द
आफूलाई चँुड्न खोज्ने हातहरूलाई
काँडाको सहायताले 
प्रतिकार गर्न सक्ने यी निर्दाेष फूलहरू ।

परस्पर शान्ति खलबल्याई
दुरुपयोग गर्दै
आफ्नो अस्तित्वसँग खेल्न खोज्नेहरूलाई
पाठ पढाउन 
अरुलाई पोल्न स्वयं आफैँ 
जल्न तयार हुने 
यो विद्रोही आगो ।

निर्जीवताको उपहास गर्दै
आफ्नो शक्ति प्रदर्शन गर्नकै खातिर
टुक्र्याउन खोज्नेहरूलाई
स्वयं आफू फुटेर पनि 
अरुलाई फुटाउने सामथ्र्य राख्ने
यी बलवान् पत्थरहरू ।

अक्सर अँध्यारोमा खिलखिलाउने
रातको साम्राज्य
अँध्यारोको खेतीविरुद्ध 
आकाशबाट प्रकाश बाँड्ने 
यी रातमा उदाउने
चम्किला जुन ताराहरू ।

हो आजकल यी सबै 
मलाई मैजस्तै लाग्छन् ।

खै किन–किन मेरै टक्करका लाग्छन् !