पदीय हैसियत खासै नदेखिए पनि सोमप्रसाद पाण्डे नेकपा एकीकृत समाजवादी (एस) का प्रभावशाली नेता हुन् । यतिसम्म भन्ने गरिन्छ कि पार्टी अध्यक्ष माधव कुमार नेपालपछि त्यो पार्टीको सूचना पाण्डेसँग हुन्छ ।
यति बेला विपक्षी गठबन्धनको बैठकमा माधव नेपाल गएपछि राजनीति तरङ्गित भएको छ । त्यो बैठकमा अध्यक्ष नेपालले पाण्डेलाई पनि लैजान खोजेका थिए तर उनले मानेनन् । उनी नगए पनि त्यो बैठकमा नेपाल किन गए, त्यहाँ के भयो भन्ने कुरा पाण्डेलाई राम्रो थाहा छ ।
सत्ता समीकरण, पार्टी फुटको चर्चा, पार्टीको महाधिवेशनलगायत विषयमा पाण्डेसँग रातोपाटीका लागि रोहित दाहालले कुराकानी गरेका छन् । प्रस्तुत छ, केसीसँग गरिएको कुराकानीको सम्पादित अंश–
होइन, हाम्रै पार्टीका नेताहरू राजेन्द्र पाण्डे, मेटमणि चौधरीलगायतका अभिव्यक्तिले शङ्का र भ्रम भने अवश्य परेको हो ।
मेरो व्यक्तिगत कुरा पनि उहाँ त्यो बैठकमा जानुहुँदैन थियो भन्ने नै हो । अर्को कुरा त्यहाँ जाँदा यति ठुलो प्रतिक्रिया आउँला भन्ने उहाँले सोच्नु भएन कि भन्ने लाग्छ । तर यसमा धेरै आत्तिनुपर्ने अवस्था पनि होइन । तिललाई पहाड बनाउने काम मात्र भएको हो ।
माधव नेपाल संस्थागत काम गर्ने मान्छे हो । पार्टीका साथीहरूसँग सल्लाह नगरी र पार्टीबाट निर्णय नगराई केही पनि गर्नु हुन्न । एमालेको पार्टी महासचिव हुँदा रिसेप्सनमा एक जना कर्मचारी राख्दा पनि स्थायी समितिबाट निर्णय गराएको मलाई नै थाहा छ ।
यो आरोप मात्र हो । समन्वयकारी भूमिका खेल्दा कहिलेकाहीँ त्यस्तो देखिएको हुनसक्छ ।
प्रचण्ड ६ पटक, गिरिजाप्रसाद कोइराला ४ पटक भेट्न गएर २०६४ सालमा माधव नेपाललाई संविधान सभाको सदस्य किन बनाएको ? त्यसपछि प्रधानमन्त्री किन बनाएको ? अहिले पनि ठिक तिनै दलहरू कांग्रेस, माओवादीले माधव नेपाललाई प्रधानमन्त्री बनाउने सहमति गरेकै थिए त ।
अहिले पनि गएको फागुन २६ गते साँझ ८:३० बजे बालुवाटारमा तीन बुढा प्रचण्ड, केपी ओली र माधव नेपाल बसेर माधवलाई प्रधानमन्त्री बनाउने सहमति भएको हो ।
वातावरण, संविधानले के गर्छ थाहा छैन तर सहमतिबाट नेताहरू पछाडि हट्नुभयो भन्ने मलाई लागेको छैन ।
हाम्रो सहयोग विना कोशी र कर्णालीबाहेक कुन प्रदेशमा सरकार बन्छ ? खाली प्रतिनिधि सभाको १० सिट मात्र कुरा गरेर हुन्छ । अझ भनौँ भने हामी निस्कियौँ भने संघको सरकार पनि ढल्छ । किनकि हामीसँग अरू दल पनि बाहिरिन्छन् ।
यो प्रधानमन्त्रीका लागि मात्र भन्ने कुरा होइन यो । समन्वयकारी भूमिका निर्वाह गर्दै अग्रगमनको निम्ति, नेपालको कम्युनिस्ट आन्दोलनलाई बचाउँदै मुलुकलाई समृद्धितर्फ लैजानका लागि यो प्रयत्न भएको हो ।
विभाजनको कुरा गर्ने हो भने त्यसको कारणसहित खोज्नुस् । एउटा मात्र समूहले विभाजन गरेर पार्टी विभाजन हुँदैन ।
त्यस्तो त देखिन्छ तर कारण धेरै ठुला हुन्छन् । आफूले बनाएको पार्टी, आफू १५ वर्ष महासचिव भएको पार्टी छाड्न माधव नेपाललाई पनि मन थिएन होला । २०५० साल जेठ ७ गते महासचिव हुँदा एमालेको पार्टी सदस्यता २ लाख ४२ हजार थियो । उहाँ पार्टी महासचिव भएको १५ वर्षभित्र सात लाख भएको थियो ।
जसपा फुटेको देखेर यस्तो अनुमान गरेका होलान् तर हाम्रो पार्टी फुट्दैन । यसमा कानुनी कुरा पनि छ र भावनात्मक कुरा पनि छ । केही केही सांसदहरू भने केही पाइन्छ कि भनेर यो समीकरण भत्काउन लागेको सुनेको छु तर त्यो सम्भव छैन ।
यो गलत कुरा हो । इफ, बट केही नभनी यो सरकारलाई विश्वास मत दिन्छौँ भनेर माधव नेपालले भनेको होइन ? त्यति मात्र होइन मधेस प्रदेशमा पनि संघीय समीकरण अनुसार नै एकीकृत समाजवादीको समर्थन रहन्छ ।
राजनीतिमा असम्भव भन्ने कुरा त केही हुन्न तर आजसम्म केही कुरा पनि अघि बढेको छैन । तर नेताहरूले सोच्ने बेला आएको छ ।
आज घोषणा गरेर हुँदैन ।
हुन्छ ।
म अध्यक्ष त भन्दिनँ, त्यसपछिका पदमा जे पनि हुन सक्छ ।
सांसद नहुँदा भन्दा पनि पाल्पाको विकासमा लाग्न नपाउँदा पीडा हुन्छ । तर पनि जिल्लाका सबै कार्यक्रममा जाने गरेको छु । अहिले पनि एक सातामा दुई पटक पाल्पा पुग्छु ।
ठाकुर गैरेले ५१ सालमा सहयोग गर्नुभएको हो । त्यस यता कहिल्यै सहयोग गर्नुभएन, भ्रममा नपर्नुस् । र, अर्को कुरा जिल्ला, क्षेत्र, गाउँ कमिटीले सिफारिस गरेपछि मात्र मैले टिकट लिएको हुँ ।
माधव नेपाललाई जोडेर आक्षेप लगाउने गरिएको छ त्यस्तालाई राजनीतिक रूपमा नपुंसक भन्छु म । अराजनीतिक मान्छेले पैसाको पनि कुरा गर्छन् । हो म पैसा भएकै मान्छे हुँ । ५० सालमै सांसद नहुँदै मेरो म्याडम र म गएर ४२ लाख रुपैयाँ पर्ने टोयटा गाडी बुक गर्ने मै हो । अहिले पनि रेकर्ड छ । तलबाट माग नभई म कहिल्यै चुनाव लडेको छैन । पहिला पाँच पाँच जना कांग्रेस उम्मेदवारलाई हराएर आएको थिएँ । यस पटक तिनीहरूले नै हराइदिए ।
प्रतिक्रिया