कविता
मेटिएको बाटो
शनिबार, १९ जेठ २०८१, १६ : ५९
बाटैभरि काँडैकाँडा
अघि जाने ठाउँ छैन
सम्झना छ मनभित्र
त्यहाँ पुग्ने बाटो छैन ।
क्षितिजले किन–किन
मलाई मात्र बोलाउँछ
बाटो भए पुगिहाल्थेँ
मन त्यसै टोलाउँछ ।
चौतारीको सियाँलले
कति खोजिरहेको होला
डाँडा गाउँको भञ्ज्याङले
कति सम्झिरहेको होला ।
देउरालीमा अब कसले
भारी बिसाइदेला
एउटा ढुंगा माया गरी
कसले थपिदेला ।
यस्तै रैछ जिन्दगानी
छैन कतै ठाउँ
बाटाभरि काँडाघारी
छैन हिँड्ने ठाउँ ।
भो भो अब चाहिँदैन
हिँड्ने मलाई बाटो
तिमीले नै हिँडिदेऊ
मेरो पनि साटोे ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
नवरात्र सुरु भएसँगै कालिका मन्दिरमा पर्यटक बढे
-
प्रधानमन्त्री ओली र थाइल्याण्डका प्रधानमन्त्री सिनावातबिच आज भेटवार्ता हुँदै
-
हिजो आफन्तको जिम्मा लगाइएकी युट्युबर गंगा लामालाई आज फेरि साइबरमा उपस्थित गराइने
-
मध्यपश्चिम विश्वविद्यालयमा स्ववियु निर्वाचनमा नेविसंघको प्यानलै विजयी
-
आजदेखि देशभरका शिक्षक काठमाडौँका सडकमा उत्रिँदै
-
मौसम पूर्वानुमान : छैन वर्षाको सम्भावना, तापक्रम बढ्दै जाने