कविता
मेटिएको बाटो
शनिबार, १९ जेठ २०८१, १६ : ५९
बाटैभरि काँडैकाँडा
अघि जाने ठाउँ छैन
सम्झना छ मनभित्र
त्यहाँ पुग्ने बाटो छैन ।
क्षितिजले किन–किन
मलाई मात्र बोलाउँछ
बाटो भए पुगिहाल्थेँ
मन त्यसै टोलाउँछ ।
चौतारीको सियाँलले
कति खोजिरहेको होला
डाँडा गाउँको भञ्ज्याङले
कति सम्झिरहेको होला ।
देउरालीमा अब कसले
भारी बिसाइदेला
एउटा ढुंगा माया गरी
कसले थपिदेला ।
यस्तै रैछ जिन्दगानी
छैन कतै ठाउँ
बाटाभरि काँडाघारी
छैन हिँड्ने ठाउँ ।
भो भो अब चाहिँदैन
हिँड्ने मलाई बाटो
तिमीले नै हिँडिदेऊ
मेरो पनि साटोे ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
आठ जनाविरुद्ध भ्रष्टाचारको मुद्दा दर्ता
-
रियाल मड्रिड ला लिगाको दोस्रो स्थानमा, बार्सिलोना झन् तल ओर्लियो
-
प्रिमियर लिगमा म्यान्चेस्टर युनाइटेडको खराब लय जारी, घरेलु मैदानमै हार
-
लिभरपुलको शीर्षता थप बलियो, टोटनह्यामको पोष्टमा ६ गोल
-
नबिल बैंकद्वारा भूकम्पपीडितलाई ९६ वटा अस्थायी आवास हस्तान्तरण
-
विमानस्थल विस्तारको प्रस्ताव लिएर लुम्बिनीका नेता पर्यटनमन्त्रीको 'ढोकामा'