१) संसद् र घोडाको शव 

संसद्अगाडि फ्याँकिएको छ 
एउटा घोडाको
शव ।

केही दिन अथवा सप्ताह 
अथवा महिना अथवा वर्ष 
अघिसम्म 
जीवित थियो यो 
बलिष्ठ मांसपेशीसहितको 
निक्खुर कालो घोडा 
आज लम्पसार परेको छ 
संसद्को पटाङ्गिनीमा ।

पहिले–पहिले
जब यो निस्कन्थ्यो 
राजकीय अश्वशालाबाट 
सँगसँगै एउटा अजङ्गको
त्रासदी पनि
यसको जिनमा कस्सिएको हुन्थ्यो
परिणामस्वरूप 
तितरबितर हुन्थे
वरिपरिका यात्रुहरू
यसको खुरमा ठोक्किएको फलामे
नालको क्रूर
डाम
अहिलेसम्म यथावत् छ
कमलो शरीर भएका आइमाईहरूका
छालामा ।

त्यस बखत म सानै थिएँ 
यो फिँज काढेर हिनहिनाउँथ्यो 
एक्कासि
र धेरै बेरसम्म 
कम्पायमान भइरहन्थे
घर, सडक, वनस्पति, आकाश 
र उज्यालो
प्रत्येक उमेरका नागरिकहरू 
यसको टापको हिंसाले 
रगतपच्छे थिए
मलाई राम्ररी सम्झना छ 
श्वासवान थियो घोडाका रूपमा 
एउटा आतङ्क
देशभरि ।

तर एक दिन इतिहासले
यसको पिठ्युँमा सवारी ग¥यो
र हिर्कायो निर्मम
कोर्रा
त्यसैले यो डङग्रङ्ग लडेको छ
संसद् समीप
निस्पन्द भएर
ह्वास्स गनाइरहेछ वातावरणमा
कुहिएको सिनो
सहरभरि हल्ला चल्यो
एउटा घोडा
शवमा परिणत भएर
पछारिएको छ संसद्नेर
एउटा विशाल हुल जम्मा भयो 
म हेरिरहेछु 
संसद्अघिल्तिर 
घोडाको शव छ
र सांसद्हरू भित्र–बाहिर
चपलतापूर्वक
ओहोरदोहोर गरिरहेका छन् ।

एकाएक अघिल्लो लहरबाट
कोही कराउँछ 
मरेको छैन घोडा ।

दाजुभाइ, दिदीबहिनीहरू हो ! 
यो घोडा जिउँदो छ 
हेर–हेर, हल्लिरहेछ
यसको गाढा कालो रङ्गको
याल ।

हुल स्तब्ध हुन्छ यो सुनेर 
र उसको स्वर
प्रतिध्वनित हुन थाल्छ
ओल्लो छेउदेखि पल्लो छेउसम्म 
मरेको छैन घोडा 
मरेको छैन 
छैन... । 

म पनि नियालेर हेर्छु 
निकट गएर अझ 
के साँच्चै जिउँदो छ यो घोडा ? 
हो, वास्तवमा चलमलाइरहेछ 
घोडाको शव
ठिक्क संसद् भवनअगाडि 
बिस्तारै–बिस्तारै
एउटा लयमा
(२०५०)
०००

२) मतभेद

केही वस्तुहरूसँग 
मेरो गम्भीर मतभेद छ ।

माथि आकाशमा 
अल्छी मानी–मानीकन 
हिँडिरहेको चन्द्रमासँग 
मेरो कुरा मिल्दैन 
म रातसँग सहमत छैनँ ।

बगरेको चुप्पी
कालाबजारीको ढक–तराजु 
पुलिस डिपार्टमेन्टको जुँगा 
गणिकाका शृङ्गार–प्रसाधनहरू 
र मन्त्रीहरूका हस्ताक्षरसँग 
म आफ्नो फरक विचार 
जाहेर गर्छु ।

यद्यपि सत्तासँग
केही सुन्दर शब्दहरू छन् 
जो वजनदार पनि लाग्छन्
तर त्यसको कुरूप भावलाई 
म मन पराउँदिनँ
त्यसप्रतिको मेरो विरोध छ ।

जरुरी छैन
सांसद्हरूका भत्ता 
नक्कली फूलको सुगन्ध
गलत समाचार
जासुसहरूका सूचनासँग 
म एकमत होऊँ ।

देशद्रोहीहरूले प्रयोग गरेको
चलाखीप्रति
म गहिरो मतभेद प्रकट गर्छु
(२०५०)
०००

३) कविता र फोहोर लुगाहरू

अब म कविता लेख्न 
स्थगित गर्छु
र लुगा धुन थाल्छु ।

किनभने तमाम लुगाहरू 
फोहोर भइसकेका छन् 
कमिज, प्यान्ट, गन्जी
र मोजाहरू ।

फोहोरैफोहोरका बीचमा 
कविता लेख्न बस्नु
कविताको विधान विपरीत छ
एउटा कविले यसबारे
सतर्क हुनैपर्छ 
म मनमनै भन्छु ।

झ्याल खोलेर हेर्छु 
फोहोरको थुप्रो छ बाहिर 
मेरो कोठादेखि परको चोकसम्म
चारैतिर/वरिपरि
मेरो कविता महसुस गर्छ
संसारको गोलो टाउको
फोहोर देखेर 
टनटन दुखिरहेछ ।

पच्चीस वर्षअघि 
मेरो कविता जन्मेको थियो 
त्यस बेलादेखि ऊ निरन्तर 
फोहोरको विरोध गरिरहेछ 
चाहे त्यो जस्तोसुकै फोहोर होस् 
कविताहरू फोहोरका
एक नम्बरका दुस्मन हुन्छन् 
कविताको परिभाषा यस्तै छ मेरो ।

कलमलाई टेबुलमा राखेर 
विचार गर्छु म
म आफ्नो कविताको आत्मालाई 
हत्या गर्न सक्दिनँ बन्धुहरू 
कवितासँग प्रेम छ मलाई 
त्यसैले अब म कविता लेख्न 
स्थगित गर्छु
र लुगा धुन थाल्छु
(२०४६)