मङ्गलबार, ०४ मङ्सिर २०८१
ताजा लोकप्रिय
रातोपाटी साताको कविता

हरि अधिकारीका तीन कविता

शनिबार, २९ वैशाख २०८१, १३ : १३
शनिबार, २९ वैशाख २०८१
  • १) मासुपसलमा एउटी स्त्री

झोल्लिएको, ठुलो स्तन भएकी बगरेकी पत्नी 
हावामा पोतिएको उसको कुरूप सौन्दर्यको तीखो रङ्ग 
राम्ररी साँध लगाएर राखेका धारिला हतियारहरू 
कुनै पैशाचिक अनुष्ठानको बलिवेदीजस्तो भयानक अचानो 
र एक्ली बैँसालु आइमाईको भोको ओठजस्तो तातो 
भर्खरै मारिएको राँगाको रगतको फाल्सा ।

मासुपसलमा एउटी स्त्री,
फैलिएको नितम्ब र ढल्कँदै गरेको उमेर
तल्लो ओठको बायाँ कुनामा खण्डित चन्द्रमाजस्तो 
टुक्रे हाँसोको धमिलो जलप टाँसेर ढसमस्स बसेकी छे 
उसको आँखाको फलकमा टाँगिएको छ 
पुराना प्रेमीहरूको अनुहारको कोलाज ।

मासुपसलमा ग्राहकहरू झुम्मिएका छन् 
बगरेकी पत्नी
राँगोको बलिष्ठ पुट्ठालाई चिर्छे
र कलात्मक लयबद्धताका साथ
आगोको फिलिङ्गोजस्तो रातो मासुलाई 
केस्रा–केस्रा छुट्ट्याएर भाग लगाउँछे
मानौँ कामातुर ऊ सम्भोगका लागि
आफूलाई बिस्तारै–बिस्तारै छोडाइरहेकी छे ।
०००

  • २) गार्मेन्टकी गायत्री

एकसुरले काम गरिरहँदा गायत्री शान्त देखिन्छे 
तर सिउने कलको तीव्र फन्को सँगसँगै
उसको हृदयमा मच्चिरहने हाहाकार भने बेतोडसँग कुदिरहेको छ
उसका मसिना औँलाहरू एकनासले चलिरहेका छन् 
दिन छ छोटो र सक्नुपर्ने कामको डुङ्गुर छ ठुलो
(भयानक अँध्यारो सुरुङ पसारिएको छ जीवन) 
चक्रव्यूहमा फसेको अभिमन्युले झैँ
निश्चित पराजयको गह्रुँगो भारी बोकेर
गायत्री, जीवनको त्यही घटाटोप सुरुङभित्र पसेकी छे 
र सधैँका लागि हराएकी छे ।

नयाँ परिधानमा टाँक हालिरहेकी गायत्री राम्री देखिन्छे
तर उसको आँखामा टाँगिएको छ
टाँकघर खुकुलो भएको आफ्नै जीवनको धमिलो चित्र
पाठेघर दुख्ने पुरानो रोग र
बेकम्मा भइसकेको रक्स्याहा लोग्नेलाई
(प्रेमले हो वा घृणाले)
खोकिलामा लुकाएर
गार्मेन्टकी गायत्री
आफ्नै जीवनको च्यातिएको टाँकघरलाई सिउन खोज्दैछे ।

  • ३) धेरै दिनपछि पोखरा फर्किंदा

फर्केर आएँ नि सखे ! म तिम्रो काखैमा ।

हो, केही दिन म कतै हराएझैँ थिएँ 
बिर्सियौ कि तिमीले भनी डराएकै थिएँ 
पुरानो प्रेमको हुटहुटीले डोरिएर आएँ 
विछोडको पीडाले भक्कानिएर आएँ ।

फर्केर आएँ नि सखे ! म तिम्रो काखैमा ।

धेरै दिन म तिम्रो सम्झनामा बाँचेँ 
फेरि होला नि भेट भन्ने कल्पनामा बाँचेँ 
सँगै फेरेको निश्वासको सहारामा आएँ 
भत्किएको हृदयको किनारामा आएँ ।

फर्केर आएँ नि सखे! म तिम्रो काखैमा ।

फेरिए छ्यौ नि तिमी अचम्मैसँग 
थपिएछ तिम्रो शुभ्रतामा भड्किलो रङ्ग 
राम्रो हो कि नराम्रो थाहा नपाएरै आएँ
जस्तो भए पनि आफ्नै हो, अँगालेरै आएँ ।

फर्केर आए नि सखे ! म तिम्रो काखैमा ।

खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?

प्रतिक्रिया

लेखकको बारेमा

हरि अधिकारी
हरि अधिकारी
लेखकबाट थप