कविता
कामदार
शनिबार, २९ वैशाख २०८१, १२ : ०५
दिउँसो पनि काम राती पनि काम
सुस्ताउँदैन कामदार जून होस् कि घाम
साह्रै थाक्या जस्तो पसिना पुछ्दै
बोल्दैन भन्दैन व्यथा मन भित्रै
यता गर्छ उता गर्छ फटाफट फटाफट
नयाँ काम गर्न तयार हुन्छ झट्टपट्ट
घण्टा घण्टा जोड्दै गर्छ ओभर टाइम
पेनी पेनी बटुल्दै बचाउँछ डाइम
कोही साहुनी कस्ती कोही साहु कस्ता
प्याच्च भनिहाल्छन् एकै छिन बस्दा
सहिदिन्छ कठैबर भइ मरितुल्य
दशथोपा पसिनाको एकथोपा मूल्य
भविष्यको सपना यही भो बाटो
क्षण क्षण सम्झिन्छ गाउँको माटो
दिन महिना गर्दै बिते कति वर्ष
कामदारको जिन्दगीमा कहिले आउला हर्ष ।।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
काठमाडौँ महानगरद्वारा उपविजेता नेपाली महिला टोलीलाई २५ लाख नगदसहित सम्मान
-
रङ्गशालामा लाग्यो ओली विरुद्ध मुर्दावादको नारा
-
दिल्लीमा तीव्र वायु प्रदुषण
-
महाकविको ११६ औँ जन्मजयन्तीको अवसरमा कविता वाचन
-
बंगलादेशसँग हारेसँगै राजेन्द्र तामाङद्वारा मुख्य प्रशिक्षक छाड्ने घोषणा
-
प्रहरीका दुई जना डीआइजीलाई एआइजीमा बढुवा गर्न सिफारिस