१) वैशाखको स्वागत

वैशाख– धुलोयुक्त सहर होइन
सस्तो चामल होइन
दुर्घटनामुक्त दिन होइन ।

तर किन रमाउँछन् वसन्तहीन अनुहारहरू
कसरी शुभकामना साट्न भ्याउँछन्् 
सुक्खा र खस्रा हातहरू ! 

सूर्य मेष राशिमा पुग्यो त के भो
कान्तिहीन पालुवाहरू लागे त के भो !

वैशाख– ताजा प्राङ्गारिक तरकारी होइन
स्वस्थ्यकर र पौष्टिक फलफूल होइन
जीवाणुरहित पानी होइन
मिश्रणविहीन घिउ–तेल होइन ।

मान्छेहरू बासी अनुहार बोकेर
वैशाखको स्वागत गर्छन् र
चैतसम्म निस्तेज बाँचिरहन्छन् । 

२) आफैँलाई जन्माउन खोज्दा

म मैलाई जन्माउन खोज्छु
गाह्रो छ जन्मन मै आफू
तीव्र कामेच्छाबिच पनि आत्मरति हुन सक्दैन
गर्भाधान हुन सक्दैन
प्रसव व्यथा हुँदैन, जन्म हुँदैन ।

मैले मैलाई जन्माउन खोजिरहेको वर्षौं भयो
दिनहरू एक–एक गरी बितिगयो
अशान्ति र खलबली मात्र छ मभित्र
कौशल्यावतीले फल खाएजस्तो वा
मायादेवीले सपनामा हात्ती देखेजस्तो 
होइन मैले जन्माउन चाहेको म 
मात्र उमेरको वृद्धि होइन 
सान, सौकत, सत्ता र सम्पत्ति होइन
मसँगै म पुनर्जन्म हुन चाहन्छु 
मेरो म फेरिन चाहन्छु, फेरिन चाहन्छु ।

धर्तीजस्तै फुल्न फल्न। आकाशजस्तै फैलन
मेरो गर्भ। मेरो पाठेघर मैसँग प्रतिरोध गर्छ 
गाह्रो छ अङ्कुर फुट्न
एक विस्फोट हुन एक युग पर्खनुपर्छ ।

हरेक बिहान हेरिएको हात उस्तै छ 
मुख धोएको अनुहार पनि उस्तै छ 
म उम्लिरहेको छु भित्रभित्र– बाहिर उम्लन्न
म घाउ टन्किरहेको छु टनटनी– फुट्दैन ।

म मेरो शरीर होइन
म मेरो नाम होइन
मात्र आफूभित्र जन्माउन खोजेको म हुँ
मसित अनुहार छ– म छैन
मसित हृदय छ–म छैन
म मैलाई जन्माउन खोजिरहेको एउटा म
म मैलाई पुनर्जन्म गराउन खोजिरहेको म । 

३) केही सोच्नु जरुरी छैन 

जिन्दगी चलिरहन्छ
जसरी पनि चल्छ, चल्दै जान्छ ।

केही सोच्नु जरुरी छैन जीवनमा
मात्र दिमाग खराब होइजान्छ
जब थालिन्छ सोच्न 
तब रोकिन्छ जीवनको गति
बग्न देऊ, उड्न देऊ, गुड्न देऊ
हिंँडिरहन्छ आफ्नै रफ्तारमा ।

चल्ते चलाते जिन्दगीमा
किन अवरोध गर्नु बित्थामा
बरु गीत–गजल–मुक्तक लेख
एलाक, बाछिटा, हाइकु वा तान्का, सेन्यु कोर
कथा, निबन्ध, नियात्रा थाल
आफैँलाई उपन्यास वा आत्मजीवनीमा ढाल ।

सोच्नुपर्दैन जीवन
हिँडिरहन्छ
चलिरहन्छ
कुदिरहन्छ
साइकलजस्तै, मोटरजस्तै, रेलजस्तै
चराजस्तै, हावाजस्तै, हवाइजहाजजस्तै ।

केही सोच्नुपर्दैन जिन्दगीमा
सोच्नु भनेको टक्क रोकिनुजस्तै हो
सोच्नु भनेको अलमलिनु मात्र हो
सोच्नु भनेको इन्द्रिय नास्नुझैँ हो ।

हिँड्न देऊ, चल्न देऊ, 
गुड्न देऊ, बग्न देऊ, उड्न देऊ
बित्थामा केही सोच्नु जरुरी छैन
भनेको मान, अडिनु हुँदैन, पर्खनु हुँदैन ।

चलाइरहने हो जिन्दगी
हिँडिरहने हो जिन्दगी
बिताइरहने हो जिन्दगी ।