कविता
कविता : गोरुजुधाइ
शनिबार, ०६ माघ २०८०, १३ : २०
बुझ्दो न सुझ्दो
भेट्यो जुझ्दो
भित्तो देख्यो कि
सिँगौरी खेल्ने
निर्धो देख्यो कि
भित्तैमा पेल्ने
न घिउ–चाकु न तरुल
माघे सङ्क्रान्ति मान्ने
न्वारनका बलले
घुमेर चोरी हान्ने
जुरे साँढे सुम्लेको
उग्र मैमत्ता उम्लेको ।
स्वाभिमानको सिङ
हुँदै नभएको तिखे
मालिकले कस् भने
ऊ कम्मर कस्छ
बुढो भइसक्यो ऊ
गाई ओगटेर बस्छ ।
दाम्लो खुल्यो कि
अरुका लागि जुधिदिने
उज्यालो भयो कि
पुच्छर उचाली कुदिदिने
गोरुहरू पनि त आखिर
हामीजस्तै मान्छे नै हुन् ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
विराटनगर- १२ का वडाअध्यक्ष कामत पक्राउ
-
प्रगति विवरण पेस गर्न खानेपानी मन्त्री यादवद्वारा निर्देशन
-
राम माधवलाई मात्र भेटेर दिल्लीबाट फर्किइन् परराष्ट्रमन्त्री आरजु
-
केही नेपाल ऐनको दफा ६४ फिर्ता लिने सरकारको निर्णयमा विप्लवले जनाए आपत्ति
-
रास्वपालक्षित कानुनमन्त्रीको टिप्पणी– सडक र सामाजिक सञ्जालबाट न्यायालय प्रभावित पार्न खोजियो
-
कोशी प्रदेश सभाको अधिवेशन माघ पहिलो साता