१) करेन्ट

गाडीले अचानक ब्रेक मारेको आवाजले सबैको ध्यान खिच्यो । सहरको भित्री गल्लीमा पनि आजभोलि गाडीहरू धेरै हिँड्न थालेका थिए । अझ चोकहरूमा कति बेला दुर्घटना हुने हो जस्तै गरेर तीव्र गतिमा आउने गरेका थिए गाडीहरू । ‘के भयो ? कसलाई ठोकेछ ?’ भन्दै हरिबहादुर बाहिर बाटोमा निस्के । उनी निस्कँदा अरु दुई–चारजना जम्मा भइसकेका रहेछ्न् । 

‘गाडीको नम्बर कसैलाई याद भयो ?’ नरेशले सोध्यो । 

‘भाग्न त पूर्वतर्फको गल्लीबाट भागेर गएको हो, रङ सेतो थियो । नम्बर याद भएन । यो गल्लीमा कसैको सीसी क्यामरा पनि छैन,’ उमेशले भन्यो ।

सबैले नरबहादुरको छोरोलाई उठाएर छेउमा राखे । सात वर्षको जस्तो देखिने ऊ रोइरहेको थियो । ‘ल धेरै चोट लागेको रहेनछ । घुँडामा र हातमा ददारेको मात्र छ । औषधी लगाए पछि सन्चो हुन्छ । धन्य भगवान ठूलो चोट लागेन,’ हरिबहादुरले भने । 

‘यस्तो चोकमा राम्रोसँग हेरेर हिँड्नुपर्छ । कता जान लागेको ?’ नरेशले सोध्यो । 

‘बाबाले चोकको पसलबाट करेन्ट लिएर आउन भन्नुभयो, त्यही लिन आएको’ भन्दै नरबहादुरको छोराले हातको पचास रुपैयाँ देखायो ।

२) पाइप फिटिङ

ठेकेदारले नयाँ मानिस ल्याएको देखेर घरधनीले भने, ‘कसलाई ल्याउनुभएको ?’ 

‘अब पानीको पाइप फिटिङको काम गर्ने बेला भयो । त्यसैले उहाँलाई जिम्मा दिनुप¥यो भनेर देखाउन लागेको,’ ठेकेदारले भने । 

‘अरु काम गर्ने पाउनुभएन ?’ घरधनीले भने । 

‘हैन, उहाँले राम्रो काम गर्नुहुन्छ । ट्रेनिङ लिएको राम्रो मान्छे हो,’ ठेकेदारले भने । 

‘जे भए पनि उनीहरू जस्तो हाम्रो मान्छेले के काम गर्छन् ? हुँदैन उतैको खोज्नुहोस्,’ घरधनीले भने । 

ठेकेदारसँग आएका ती व्यक्ति केही बोल्न सकेनन् । उडिसाबाट आएका मानिसले यो पेसा गरेर राम्रै कमाएको देखेर यो क्षेत्रमा लाग्न खोजेका थिए उनी, तर उनले पनि आफ्नै देशमा रोजगारी नपाएर विदेश छिर्नुपर्ने भयो ।

(पोखरा ७ मासबार, कास्की ।)