कविता
म पनि हिँडे खाडी मुलुक
शनिबार, ०९ मङ्सिर २०८०, ११ : १९
सानो कुम्लोकुटुरो बोकेर
ट्याक्कटुक्क अङ्ग्रेजी घोकेर
एयरपोर्टतिर लुसुक लुसुक
साथी म पनि हिँडे खाडीमुलुक
टुङ्गो छैन कहिले आउँछु
फेरि आफ्नो गाउँमा
जाँदैछु जीवनको मूल्य
तोकिने त्यस्तो ठाउँमा
काम छैन माम छैन
गाह्रो भो परिवार पाल्न
काखकी छोरी प्यारी छोडी
आँसु पुछ्दै पर्यो विदेशिन
सम्झँदै रूँदै घर खेतबारी
मनमा दुख्छ विरह
मरुभूमिको तातोमा दिनरात
हामी भयौँ पशु सरह
बन्धक बने दिदीबहिनी
शारीरिक र मानसिक यातना
आफ्नै देशमा बस्न पाइएन
कल्ले छिन्यो हाम्रो सपना
आफ्नै देशमा कहिले पो
काम गरी खान पाइएला
सानी छोरी र प्यारीको
मायामा सँगै रमाइएला ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
नेपाल कबड्डी लिगको लोगो सार्वजनिक
-
कफी खेतीमा युवा वर्गलाई आकर्षित गर्नुपर्छ : मन्त्री अधिकारी
-
स्वास्थ्य क्षेत्रको अनुसन्धानबारे अन्तर्राष्ट्रिय सम्मेलन हुँदै
-
कृषकको आर्थिक अवस्था सुधार्ने नीति बनाएर काम गर्नमा उपप्रधानमन्त्री सिंहको जोड
-
प्रियंका र सरोजको मन छुने प्रेमकथामा ‘मनको तिर्सना’
-
राष्ट्रिय परिचयपत्र विवाद : सरकारको भ्याकेटले सर्वाेच्चमा सुनुवाइको पालो नै नपाएपछि...