तिम्रो दुस्साहस 
यसरी निमेष भरमै ध्वस्त गर्नु थियो त 
रगत, पसिना सिँचेर 
समयको सर्बत पिउँदै किन गर्यौ  
बिगार्नु पर्ने सृष्टि 
मृत्युको खेलमा 
बम, बारुदलाई 
खेलाडी बनाएर उतार्यौं
सुन्दर धर्ती नामक् रंगशालामा 
तिम्रो अहंकार र अभिमान 
मर्ने र मार्ने मृत्युको  खेल
गोला र बारुदले कोही चिनेनन् 
रगतको प्यास मेटाउन 
कलिलो केटाकेटीको जिन्दगी चुड्यौं
ए मान्छे,
छि..., कस्तो घिनलाग्दो तिम्रो हर्कत
तिम्रो आतंकले
फुलहरु टुहुरा भएका छन् 
खुशीहरुको बलात्कार भएको छ 
मानव सभ्यताको निधारमा 
कलंकको ढ्याब्रे टीका परेको छ ।
तिमीले निम्त्याएको 
युद्धको तुफानभित्र 
मानवताको पर्खाल च्यात्तिएको छ,
आतंक, कोलाहल मच्चाउँदै
सहर, बस्ती, गाउँ छिरे ।

एक्लो भए बाँचेकाहरु
मन थाम्न नसकेर
मृत्यु र मुक्ति पुकार्न विवश छन् 
ए पागल मान्छे हो 
अब टाउकोको गिदी निकालेर 
आरडिएक्स कोच 
रक्तनलीको रगत झिकेर 
विषाद तेजाब भर
शरीर भित्रको मुटु 
अनि, कलेजो निकालेर
शक्तिशाली ग्रिनेट फिट गर  ।
 

पाँचखाल, काभ्रे 
हालः लिमासोल, साइप्रस