कविता
देश परदेश
शनिबार, १६ वैशाख २०८०, १० : ३७
पोखिन्छन् पोखियोस्
प्रशस्तै पसिनाहरू परदेशमा
बिन्ती नपोखिउन् किम्ती जिन्दगीहरू
त्यसै अनाहकमा
बढोस् घुर्यानमा उही पुरानै
इन्द्रकमलको बोट
तर छरोस् नयाँ वासना
र, पठाइयोस् परदेशीहरूलाई
बाडुलीमा पोको पारेर
एक मुठी सम्झना ।
....
अपसोच उता
परिस्थिति यस्तो छ कि देशको
जल्न थाले गरी खानेहरू देशमै
खन्याएर निराशाको मट्टितेल
आफ्नै जिउमा
कोरेर आक्रोशको मचिस
सल्काए आफैलाई
तब ऊ जलिरहँदा
ऊ एक्लै जल्यो कि
देश जल्यो ऊ सँगसँगै ?
....
बुझ्नु पर्नेहरूले
कहाँ बुझ्यो खै ?
भन्न त भन्छन् नि भन्नेहरू
मर्नु भन्दा बौलाउनु जाति
तर मलाई दुबै नामन्जुर छ
आमा,
मलाई तेस्रो विकल्प दिनुहोस् ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
माघ नसकिँदै देशभर तापक्रम बढ्न थाल्यो
-
युवाले खोलेका उद्योग नै चलेनन्, ६ महिनामा ३०० वटा खारेज
-
रातोपाटी बिफिङ : वामदेव एमाले फर्किने ‘च्याप्टर’ तत्काललाई क्लोजदेखि पूर्व उपराष्ट्रपतिलाई उपाध्यक्ष बनाउने प्रचण्ड योजना स्थगितसम्म
-
अखिल क्रान्तिकारी निर्वाचन : उम्मेदवारहरूको प्रारम्भिक नामावली प्रकाशित
-
प्रेस सेन्टर उदयपुरको अध्यक्षमा अभिमन्यु लामिछाने चयन
-
दोस्रो पौवादुङमा गोल्ड कपको उपाधि राजगढ झापालाई