रुपन्देहीको भैरहवाकी २२ वर्षीया स्वस्तिका नेपाली  र  कञ्चनपुर  महेन्द्रनगरका  २३  वर्षीय  चन्द्रसिंह  कार्की  प्रेमी–प्रेमीकाका  रूपमा  लिभिङ  टुगेदर (सँगै बसोबास गर्ने जोडी) बस्न थालेको तीन वर्ष भयो । प्रेमी–प्रेमिकाबाट दम्पती बनेर सँगै जीवन बिताउने सपना साँचेको यो जोडीलाई न परिवार र समाजले इजाजत दिन्छ न त कानुनी मान्यता पाउने कुनै आधार नै बनेको छ । पारिवारिक तथा कानुनी झमेलाबाट उत्पन्न हुने परिस्थितिले कतिबेला सम्बन्धमा दरार उत्पन्न हुने हो भन्ने चिन्ताले दुवैको दैनिकी बित्ने गरेको छ । 

सामाजिक बहिष्करण र आफ्नै परिवारबाट लैङ्गिक तथा जातीय विभेदमा परेको यो जोडी दैनिक कुनै न कुनै प्रकारले यौनहिंसा भोग्न बाध्य छ । दलित समुदायकी स्वस्तिका क्षेत्री समुदायका चन्द्रसिंह  कार्कीमाथि  लैङ्गिक  विभेद  मात्र  हैन  जातीय विभेदका कारण परिवारले घर प्रवेशमा नै रोक लगाएको छ ।

सर्लाहीकी सम्झना विक र काठमाडौैँ चाबहिलकी जेसिका गौतमको सम्बन्ध पनि प्रेमी–प्रेमिका नै हो । तर  चार  वर्ष  पहिले  चिनजान  भई  सँगै  बस्दै आएको यो जोडीलाई परिवारले अलग गर्ने अनेक प्रयास ग¥यो । 

सम्झनालाई उनको परिवारले जेसिकाबाट छुटाएर सर्लाही लग्यो तर उनीहरू टाढा हुन नसकेर एक हप्तामा नै काठमाडौँ फर्किए । एकअर्काबाट  छुट्नै  नसक्ने  सम्झना  र  जेसिकाको  प्रेम  देखेर  दुवैको  परिवारले  सम्बन्ध  स्वीकार  गर्ने  सङ्केतसम्म  गरेको  सम्झना  बताउछिन्  ।

परिवारले  सम्बन्ध  स्वीकार  गरे  पनि कानुनले मान्यता कहिले दिन्छ यकिन गर्न मुस्किल छ । २० वर्षदेखि लिभिङ टुगेदरमा रहेकी लक्ष्मी घलान जोडीको कथा पनि उस्तै हो ।  सँगै बसेर जीवन त बित्ला तर पति–पत्नीका रूपमा परिवारबाट पाउनुपर्ने मान्यता र कानुनी रूपमा पैतृक सम्पत्तिमाथिको हकदाबी गर्न यो जोडी विमुख छ ।

यसबाहेक परिवारमा आइपर्ने उतारचढावका कारण यी दुईको सम्बन्धमा दरार उत्पन्न भए कहाँ जाने र के गर्ने भन्ने अन्योल छ । लक्ष्मी घलान भन्छिन्, महिला र पुरुषको सम्बन्धलाई कानुनले मान्यता दिएको छ । त्यसो भए हामीजस्ता लाखौँ सङ्ख्यामा रहेका यौनिक तथा लैङ्गिक अल्पसङ्ख्यक  (तेस्रो  लिङ्गी)  समुदायको  अधिकार खोइ त ?' यो समाचार गोरखापत्र दैनिकमा छ ।