कविता : युद्धको छाँया
शनिबार, ०५ कात्तिक २०७९, ०७ : ४७
आकाश उज्यालो हुनुपर्ने
कालोपोतो दलेर
राक्षसी बनेको किन भएको होला ?
पूर्वमा लाली हैन ज्वारभाटा उठेको छ
क्रिमियामा यतिबेला
प्रिय कविका शब्दहरू भोकै छन्
मेरो आँखाका परेला काँचै छन्
युद्धमा दुईवटा लडाकु विमान चिप्लिएर
नदीलाई विकृत पारेका छन्
खेतबारीमा बालीनाली बाँझै छन्
समयको उचित मौसममा
घाँसको ऊनिचित गला रेटिएको छ
उल्टो सपना संस्करणमा
गाईवस्तु र चरनका खर्कहरू
तोपका गोलाले भरिएका छन्
गोलीका पुराना खोकाका टुक्रा
पानी बनेर धाराबाट तपतप चुहिन्छन्
तिमीलाई खाली हात देखाएर
अनौठो सलाममा
खाली उपत्यकामा
आकाश लम्बिदै छ
तिम्रो पछाडि छायाँ छ, युद्धको ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
रुसी आक्रमणको धम्कीपछि युक्रेनी संसदको बैठक स्थगित
-
अवरूद्ध कर्णाली राजमार्ग सञ्चालनमा
-
लैङ्गिक हिंसा विरुद्धको १६ दिने अभियान मनाइँदै
-
१० बजे १० समाचार : नारायणहिटीको आँगनबाट ओलीको ‘गाली’देखि अदालतमा दुर्गा प्रसाईंसम्म
-
आईपीटीपीमा सहभागी हुन सभामुख कम्बोडिया प्रस्थान
-
वरिष्ठ अभिनेता कृष्ण मल्ल नेपाल फिल्म सोसाइटीको अध्यक्षमा निर्विरोध निर्वाचित