कविताः मोहियानी
शनिबार, १४ साउन २०७९, ०६ : ५५
मेहनतले रोपेको बिरुवा हुर्किएपछि
फल नदिने भयो भने,
छहारीलाइ फसल नभन्ने
मानिसको जमात
फेदमै बसेर कुरा काटे भने,
पात झारेर
सधै शिशिर जस्तै
मासु झरेको अस्थिपञ्जर जस्तै
भइरहन्छ कि रहँदैन ?
कलिला नसाहरु
थाक्रोमा बेरिएको भरमा
लहरे बालीले आकाश तिरको
यात्रा तय गरेजस्तो,
प्रेमको थाक्रोमा
हातका नसाहरु जेलेर
हातमा हात समाएर
तय गरेको
मन यात्राको पाइला
कहाँसम्म पुग्ला ?
प्रेमल सिञ्चित मनका गह्राहरुमा
रोपिएका मायाका बिरुवाहरुमा
फल लाग्ने बेलामा
पहिरोले खेतबारी पुरेजस्तै पुर्यो भने
बाढीले खेत बगरजस्तै बनायो भने
त्यो बगरमा कति समयसम्म उभिएर
यादको खेती गरेपछि पाइन्छ
निस्सा प्रेमको,
कति समयपछि पाइन्छ
यादको मोहियानीमा
प्रेम ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
उपनिर्वाचन : हेटौँडा–१२ का उम्मेदवारहरू प्रचार प्रसारमा व्यस्त
-
स्थानीय तहको उपनिर्वाचन : कर्णालीमा महाबु गाउँपालिकाको अध्यक्ष पदमा दलहरूको चासो
-
स्वयंसेवा तालिमले सहज बन्दै हात्तीपाइलेपीडितको दैनिकी
-
आमा-छोराको हत्या गरी फरार अभियुक्त ४ वर्षपछि पक्राउ
-
सुदूरपश्चिम भ्रमणको तयारीमा पूर्वराजा शाह
-
मध्यपहाडी लोकमार्गको बागलुङ खण्ड धमाधम कालोपत्र हुँदै