कविता : बाछिटा
-मणिकुमार श्रेष्ठ
सागरको गहिराइ होइन
उचाइ चुम्न लम्केका यात्रीहरू
कठोर समय आएको छ
तिम्रो लागि
साना साना प्रेमको
बाछिटाले
दलन गर्न सक्छ यहाँ ।
हिमालको चुचुरोमा
टाकुरा खोज्न निस्केका
यात्रीहरू
तिम्रा आसमा
लमतन्न बसेका फाँटहरूले
तिम्रो प्रतीक्षा गरिरहेको छ
किनकि
ती फाँटहरूलाई
तिम्रा श्रमको बाछिटाले
उर्वर बजाउनुछ यहाँ ।
सुन्दर गाउँ बस्तीमा
सहरका सान खोज्न निस्केका
यात्रीहरू
छाडिदेऊ हामीलाई गाउँमा नै
किनकि यहाँको
सान छुट्टै छ
मान छुट्टै छ
इमान छुट्टै छ
अनि जमान छुट्टैै छ
त्यसैले त सहरको
पिज्जा वर्गरको बाछिटाभन्दा
मेरै गाउँको गुन्द्रुक ढिँडो
अनि अचारमा पोषण
बढी छ यहाँ ।
इमानदारिताको खोजीमा
निस्किएका दरिद्र मनहरू
छाडिदेऊ अब
सङ्कोच विचारलाई
त्यागिदेऊ तिम्रा
पाश्चात्य संस्कारलाई
तोडिदेऊ अब
ती साँघुरो घेरालाई
किनकि त्यहाँ
प्रेमको बाछिटा छ
पारिवारिक बाछिटा छ
नातापरक बाछिटा छ
उद्देश्यविहीन बाछिटा छ
त्यसैले
विश्व हाँक्न निस्किएका
यात्रीहरू
साना साना सम्बन्धको बाछिटालाई
रूपान्तरण गरी
फराकिलो घेरामा लैजाऊ
जहाँ तिम्रो आसमा
हजारौँ हजार
नवजवानहरूले पर्खिरहेका छन् ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
‘युवा सर्ट फिल्म प्रतिस्पर्धा’मा ‘दसैँ आयो’ले जित्यो १ लाख पुरस्कार
-
यस वर्षको नोबेल पुरस्कार, अमेरिकी खुला बजार नीति परित्यागको पक्षमा
-
भूल भुलैयाले कमायो २५० करोड
-
कीर्तिपुरको चुनावी सभालाई प्रचण्डले सम्बोधन गर्ने
-
नेपाल र फिनल्याण्डबिच सार्वजनिक लगानी परिचालन परियोजनासम्बन्धी सम्झौतामा हस्ताक्षर
-
‘डोरी’को शुभ–मुहूर्त