-रमेश रेग्मी 

लालच र सत्ता मोहले धमिलो बादल 
देशको आकाशमा थुप्रिएपछि,
मान्छेका आँखाले नै मान्छेलाई 
मान्छे नदेख्दो रहेछ,
महलका हृदयहरूले 
छाम्न नसक्दो रहेछ 
झुपडीका घाउहरू,

त्यसैले त
विभेद निर्दयताको बलियो पर्खाल 
बनेर उभिरहेको छ 
हत्या, हिंसा र अपराधका 
करामतहरू मौलाइरहेका छन्
निमुखाको संवेदनामाथि
निस्ठुरी समयको अघि
निर्भीकताले नागेपछि निर्लज्जाको परिधि
सकिएपछि विश्वास मर्यादाको 
ढलेपछि उचाइ मानवताको
मेटिएपछि फैलावट स्वाभिमानको
पिल्सिरहेको छ देशको हृदय 
दुःखको आलापहरूमा ।