म अब पीडा खप्न सक्दिनँ
म अब पीडा खप्न सक्दिनँ
कति दिन्छौँ चोट रातदिन
ए भूकम्प ! तिमीले मा¥यौ
सन्तान मेरो कति कति
छियाछिया बनायौ मेरो छाती
सहेर तिम्रो विपत्ति अति
माटो नै भयो सबै सम्पत्ति ।
आयो राति उर्लेर सुनकोसी
बगायो सबैलाई एकैचोटि
पुरिए मेरा सन्तानहरु
बगरमा देखिए लास बनेर एकैचोटि
कति सहनु मैले पीडा अब
तिमी दु:ख दिन्छौ जब जब
के म मेरो सिन्धु छोडेर जाऊँ अब ?
आफ्नै आँगनमा सन्तानको लास
ए प्रकृति ! हामी सबै होइनौँ बदमास
लुटेरहरुलाई मुक्ति दिएर
गरिबको बास भत्काउँदै
सुसेली खेल्दै सागरमा पुग्दा
तिमीलाई खुसी मिल्छ कहिल्यै
सधैँ सिन्धुवासी दुःख दिएर ।
तिमीले दिएका पीडा भुल्दै थिएँ
इन्द्रावतीको बगरमा डुल्दै थिएँ
डुबायौ घर, बगायौ मेरै आफन्त
ल्यायौ बाढी पसायौ घरभित्र
क्षण भरमा मेलम्ची तहसनहस भो
अब त म मरे पनि हुने भयो
मेरो सिन्धुपाल्चोक सधैँ रुने भयो ।।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
इङ्लिस प्रिमियर लिगमा घरेलु टोली एभर्टनले लिभरपुरलाई हरायो
-
गुजरात टाइटन्समाथि दिल्लीको रोमाञ्चक जित
-
अर्थमन्त्रीले लिए बजेटबारे ७ पूर्व अर्थमन्त्रीसँग सुझाव
-
राहतको प्रतीक्षामा महोत्तरीका अग्निपीडित
-
कतारको चाहना ‘डोमेस्टिक वर्कर’, नेपालको चाहना ‘श्रम समझदारी रिभ्यू’
-
बागमतीको समृद्धि : उत्पादन र रोजगारीमा वृद्धि