शुन्य समय
-साकार बाबु सुबेदी
कति अजीव छन्,
जीन्दगीका यी पाटाहरू ?
टाढै बाट भोग्नेहरू,
सजीब भएर नै सही छन्,
समीप हुनेहरू त,
अश्रुपान मै होस् गुमाउँदै छन्,
भरिने र छल्किने त
प्याला अनि चक्षुहरू नै त हुन्,
सहिद हुन नसकेका नशा भित्र,
दिशाविहीन छन् ।
कति अनौठो छ,
म भित्रको तिम्रो लालसा पनि ?
चनौटो भित्र पटकौं घोटिएको,
श्रीखण्डको खिइसकेको अंश झैं,
कतै देवत्व लिने ईच्छा सँगै
पत्थरमा पनि लेपिईँदै छन् ।
तिमी दूर हुँदा निर्वाध घोंले,
तिम्रा स्मृतिलाई मेरा पेय सँगै,
बसाउन छाडेन कहिल्यै,
नजिक हुँदा तिम्रो सुगन्ध ।
कति कलिलो छ,
तिमी भित्र पलाएको मेरो स्नेह पनि,
मलिलो मेदिनी माझ तिमी संगै अडेको,
वरिपरि नदेखिने आकास तत्व झैं,
पिण्डहरू जोडिनै नदिने वायु सँगै,
छद्मभेषी खेल खेल्दै छन् ।
तिमी आजित हुँदा निःस्वार्थ फालेँ,
हाम्रा मोह र अहंकारहरू लाई,
बिझाउन छाडेनन् कहिल्यै,
बेहक हक लाग्ने काँडाहरुले ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
बिहेमा पड्काएको पड्काले घर जल्दा एकै परिवारका ६ जनाको मृत्यु
-
लगानी सम्मेलनका लागि यूएस चेम्बरका दक्षिण एसियाका वरिष्ठ उपाध्यक्ष केशप काठमाडौँ आए
-
डलर देखाएर ठगेको आरोपमा दुई जना पक्राउ
-
हैदराबादविरुद्धको खेलमा कोहलीको कीर्तिमान
-
उपेन्द्र यादवका लागि गलपासो बन्दै गौर घटना
-
टर्कीएका राष्ट्रपतिसमक्ष ओहोदाको प्रमाणपत्र प्रस्तुत