-अच्यूत शाली घिमिरे

जब संसारमा अन्धकार भयो तिमी दृष्टि बन्यौ
ज्ञानरूपी वृक्षको तीतो फल चाख्यौ
मानव मगजको मूर्खता खै बेकामको लाग्छ
तिमी समीप आउँदा परमेश्वरको वरदान पनि भाग्छ ।

द्रोणाचार्य तिम्रो सर्वज्ञाता
अज्ञानको झालो फाल्ने, तिमी नै हौ देवता
बालेर ती दियोहरु ज्योति तिमी छर्छौ
विद्यार्थीको मगजमा सर्वगुण भर्छौ ।

दौरा सुरवाल ढाका टोपी कति सुहाएको
कोमल तिम्रा ज्ञानहरु चोखो नुहाएको
शिष्ट तिम्रो बोलीचाली, छ है मीठो बानी
परे तिम्रो सङ्गतमा हुने छौँ है ज्ञानी ।

फूल जस्तै फुल्छौ तिमी विद्यार्थीका माझ
जुनकिरीझैँ बलिदिन्छौ जब पर्छ साझ
डाक्टर पाइलट वकिलहरु कति कति
बने
तिम्रै छ त्यो योगदान जहाँ जति बने ।

काँडालाई तिखारी दिने तिमी हौ विद्वान
पातलैमा दर्शन मिल्ने हौ साक्षात भगवान
खियाई बस्छौ डुङ्गाहरु माझी दाइ बनी
हाम्लाई वार पार गराई, भएका छौ गुनी ।

उभ्याएर स्वाभिमानी उच्च सगरमाथा
पढाउँछौ तिमी सधैँ अमर वीरगाथा
जोड्यौँ सारा विद्यार्थीलाई राख्न पहिचान
महान तिम्रो अभिभारा बनोस् ठुलो सान ।

तिम्रो प्रतिभा, उच्च गरिमा सधैँ प्रेरणा भई रहोस्
अमूर्त त्यो तिम्रो कला सञ्जीवनी बनोस्
पूर्णिमाको दिन आज तिम्रो पाउमा पर्छु
तिम्रै औँलाको इसारामा आफ्नो पाइला सार्छु ।