कविता : हुरीमा उभिएको पीपल
शनिबार, १४ वैशाख २०७६, ११ : १२
–लक्ष्मण सिटौला
सहनशीलतामा म
हुरीमा उभिएको पीपल हुँ
आँसुमा म
वर्षाले ओकलेको झरी जस्तै हुँ
पीडितमा म
अनन्त प्रहार सहने अचानो हुँ
वेदनामा म
इन्द्रेणी आँसु हुँ
रोदनमा म
झरीको झ्याउँकिरी हुँ
जो जङ्गलको एकान्तबाट कुरकुराउँछ ।
एउटा प्रध्वनि हुँ म आलापको आदिमता
शान्तिमा म मादी दरौदीबाट बहने
चिसो पवन हुँ ।
ध्वनिमा म धवल प्रसून हुँ
जो बिहानीको सूर्य मुस्कानको
प्रदीप्तिमा उत्फुल्लिन्छु
मान्छेमा म बुद्धको छाया हुँ
जो सदा परहितमा नै जित देखिरहन्छु ।
स्वरमा म
नदीसँगै गुन्जिने किनाराको आवाज हुँ
जोसँग नदी छैन मात्रै किनार छ ।
शान्तिमा म लुम्बिनी हुँ
आवाजमा म
पङ्ख पुकारा हुँ
जो पहराबाट लहरिँदै आउने प्रतिध्वनि
न्यानोमा म बिहानको कलिलो किरण हुँ
जो हरेक कोपिलालाई ढोग्छ सबेरै
आनन्दमा म
झर्नाको झङ्कार हुँ सङ्गीतको सीतार हुँ ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
गण्डकीका मुख्यमन्त्री अधिकारी भन्छन्– मैले संविधान बुझेको छु
-
जोखिम भत्ता काटेपछि प्रधान सेनापतिको कटाक्ष : बजेट बनाउनेलाई चिया खान पनि नपाउने ठाउँमा लान पाए हुन्थ्यो
-
२६ करोड ६५ लाख कमाउँदै पाँचौँ सातामा ‘महाजात्रा’
-
पूर्व मुख्यसचिव शाक्यको अन्त्येष्टि
-
डोल्पामा हिउँ चितुवाको सङ्ख्यामा उल्लेखनीय वृद्धि
-
इलाम उपचुनावका चुनौती