-रन्जन पौडेल   

लोभ के पाल्छौ छातीभरी
गुनासो के गर्छौ आखिर
खरानीमै मिल्नु छ साथी 
नबन तिमी जिकिर बिनाको शरीर ।

माला उनी अहंकार बनी अन्धो 
हिँड्छौ तिमी त्यो आफ्नै आत्मा उनी
आफूलाई नै छोडी नअल्झ तिमी 
निरस् यो जाल बुनी ।

छोडी सारा बनी मौन 
त्यो प्रकाशको नाम एक जपी, 
बरु बनी अकामी आऊ 
जाउँ सारा आफ्नै मलामी  ।