वाम गठवन्धनबाट राष्ट्रियसभा अध्यक्ष बनेका गणेशप्रसाद तिमिल्सिना हालै भएको गोलाप्रथामा उनको पदावधि ६ वर्ष भयो । लामो समय वाम राजनीति गरेका तिमिल्सिना राष्ट्रियसभा अध्यक्ष हुनेबेलासम्म एमाले पोलिटव्युरो सदस्य एवम् प्रदेश ४ को सहसंयोजक थिए । सांसद उनको पहिलो अनुभव हो । 

उनले पर्वतको जिविस सभापति भएर काम गरेका थिए । लामो समयपछि बनेको संघीय संसद्को पहिलो राष्ट्रियसभा अध्यक्ष बन्ने मौका पाएका तिमिल्सिना समृद्ध र विकसित नेपालको परिकल्पनाअनुसार राजनीतिमा लागेको बताउ“छन् । 

भाग्यमा विश्वास नगर्ने उनी गोलाप्रथाबाट चिट्ठा तान्दा उनको पदावधि ६ वर्ष पर्यो, त्यसलाई उनी संयोग मान्छन् । संघीय संसद् सदस्य हुने चाहना राखेका उनलाई संयोगले त्यसको नेतृत्व लिने मौका मिल्यो । उनै अध्यक्ष तिमिल्सिनास“ग रातोपाटीको ‘मेरो जीवन’ का लागि बबिता शर्माले गरेको कुराकानी ।

मेरो खाना
म सबैकुरा बडा मीठोस“ग खान्छु । मलाई कुनै पनि खाना मन नपर्ने भन्ने छैन । यो चीज मन परेन भनेर नखाने केही छैन । पहिला रेस्टुरेन्ट जान्थें । अध्यक्ष्ँ भएपछि रेस्टुरेन्ट जाने खासै मेसो परेको छैन । कहिलेकाहीं मिडियामा अरूको पनि हेर्छु । मलाई सबैभन्दा यो मन पर्छ, यो मन पर्दैन भन्ने आएको हुन्छ । स्न्याक्स वा अरू खानेकुरामा मेरो रोजाइ छैन । सबै मन पर्छ । 

कहिलेकाहीं घरपरिवारले कुनै चीज बनाएर यो मीठो छ या छैन विचार गर्न भन्यो भने त्योबाट अरूले थाहा पाउ“दैनन् । कहिलेकाहीं नुन कम भयो भने पनि, कम भयो भनेर नभन्ने । बढी भयो भनेर पनि नभन्ने । नमीठो भनेर फाल्ने पनि गर्दिन“ । मलाई सबै मीठो लाग्छ । मलाई खाना पकाउन मन पर्छ । पहिले पकाउ“थें अल्छी लाग्दैनथ्यो । अचेल पकाउन पर्दैन ।

मेरो पोसाक
पहिला सर्ट–पाइन्ट लगाउँथें । अहिले दौरासुरुवाल लगाउ“छु । धेरै महँगो लुगा लगाउँदिनँ । औसतकै खर्चभित्रको लुगा लगाउँछु । यही ब्राण्ड भनेर मेरो रोजाइ छैन । म पहिला प्रिपियर भएर यो लुगा किन्छु भनेर हिँड्दिनँ । बजारमा जाँदा जुन मन पर्छ, त्यही लिन्छु । किनकि एकपटक लगाउने हो । त्यसले जिन्दगी जाने पनि होइन । लुगामा मेरो ठ्याक्कै यति खर्च हुन्छ भन्ने यकिन छैन । 

कुन लुगा सस्तो छ, कुन महँगो छ भनेर पनि म हेर्दिनँ । झट्ट हेर्दा आफूलाई मन पर्यो भने लिने हो । तर, धेरै महँगो कपडा मसँग हँुदैन । मलाई टिपिकल्ली यो रङ मन पर्छ भन्ने पनि छैन । उत्ताउलो रङ मलाई मन पर्दैन । कहिले सेतो, कहिले नीलो पनि हुन्छ । रातो कलर खासै लगाउँदिनँ । प्रायः गमिलो कलर लगाउँछु । लुगा कहिलेकाहीं हतार हुँदा रेडिमेड किन्छु नत्र भने म धेरैजसो सिलाएर लगाउँछु । रेडिमेड शरीरमा नमिल्ने समस्या ज्यादा हुन्छ, त्यसैले सिलाएर प्रयोग गर्छु । सिलाउने निश्चित ठाउँ छैन, जता पनि सिलाउँछु । 

मेरो फिटनेश
बिहान मर्निङवाक जान्छु । मोटामोटी हिसाबले म एक घन्टा दौडिन्छु । कुनै कार्यक्रम परेर बाहिर जाँदा त्यो पनि रेगुलर हँुदैन । अहिले विश्वकप चलिरहेको छ । राति हेर्दा हेर्दै ढिला भयो भने बिहान कहिलेकाहीं मर्निङवाक छुट्छ । ट्रेडमिल राखेको छैन । योगा गर्दिनँ । डाइटिङ पनि छैन । तर, उमेरको हिसाबले सुगर नबढोस् भनेर कन्सियस छु । पहिले जसरी खाइन्थ्यो त्यसरी खान्न । भात र चिल्लो कम खान्छु । 

मेरो अध्ययन
हाल कुनै पुस्तक पढेको छैन । अहिले खासमा अलिबेसी ऐन–कानुन अध्ययनमा छु । आफ्नो जिम्मेवारीअन्तर्गतकै मुख्य विधेययक आउँछन् । तिनको प्रस्ताव के छ ? नियमावली के छ ? हेर्दै छु । साहित्य भनेर धेरै पनि लागिनँ तर केही अध्ययन गरें । चिनियाँ साहित्य, लुसन, गोर्कीका साहित्य पढ्ने गर्थें । मुख्यतः माक्र्सवादी दर्शन । जो राजनीतिमा प्रेरणा दिन्थे । राजनीतिक व्यक्तिका जीवनी अलि बढी अध्ययन गर्थें । प्रगतिशील साहित्यकारका किताब बढी अध्ययन गर्थें । मेरो किताबमा यति खर्च, खानामा यति खर्च, लुगामा यति खर्च भन्ने छैन । पढ्न लैजान्छु भन्नेले किताब फिर्ता गर्दैनन् । धेरै किताव त्यस्तै भए । आफूले माग्न पनि नमिल्ने । त्यसैले अलि अस्तव्यस्तजस्तो छ । 

मेरो घुमफिर
पहिला पार्टीका कामले धेरै ठाउँ घुमें । तर, कामले जाने हुँदा घुम्न, इन्जोए गर्ने भन्ने भएन । अहिले अलि पछुतो लाग्छ । त्यसरी जाँदा एक दिन समय निकालेर घुमेको भए हुने रै’छ भन्ने हुन्छ । अहिलेसम्म ६० जिल्लाभन्दा बढी पुगेको छु । विदेश भन्ने हो भने ५÷६ वटा देश पुगेको छु । नेपालमा घुमेकामध्ये धेरै ठाउँ मन परेका छन् । यो ठाउँ एकदम मन पर्यो भन्ने छैन । यो ठाउँ मन पर्यो भनेर भन्दा अर्को ठाउँलाई अन्याय हुन्छ । नेपालमा धेरै ठाउँ त्यस्ता सुन्दर छन् । तराईका जिल्लामा धेरैजसो पुगेकै हुन्छु । तर, मलाई विशेषतः उच्चपहाडी जिल्ला घुम्न मन पर्छ । रारा र गोसाईंकुण्ड पुगेको छैन । पुग्ने रहर छ । 

मेरो फुर्सद
फुर्सद धेरै हुँदैन । शनिबार फुर्सद भयो भने घरपरिवार, साथीभाइसँग बस्न पाए हुन्थ्यो भन्ने लाग्छ । त्यो पनि कुनै कार्यक्रम परेन भने । नत्र केही न केही कार्यक्रम, भेटघाट परिरहेका हुन्छन् । अहिलेसम्म पूरै परिवार मुभी हेर्न हलसम्म पुगेका छैनौं । कहिलेकाहीं छोरीहरू रेस्टुरेन्ट जाऊँ भन्छन् । तर, म अध्यक्ष भएपछि सेक्युरिटीदेखि धेरै ठूलो टिम भएर पनि होला आजकल त त्यो पनि भन्दैनन् । कामबाट थकाइ लागेर आराम गर्ने भन्दा पनि बरु कुनै नयाँ ठाउँ जान पाए हुन्थ्योजस्तो लाग्छ । 

मेरो खेलकुद
विद्यार्थीकालमा अलिअलि भलिबल खेल्या हो । गाउँमा जन्मेकाले त्यहाँ खेलमैदान थिएन । म कुनै जिल्लास्तरीय खेलाडी होइन । रहरले खेलिन्थ्यो । बल थिएन, कपडाको बल बनाएर पनि खेलिन्थ्यो । मलाई फुटबल र वान डे क्रिकेट हेर्न मन पर्छ । तर, हकीचाहिँ कस्तो–कस्तो लाग्छ । युवा खेलाडीमा विमल घर्तीमगर मन पर्छ । अन्तर्राष्ट्रिय फुटबल टिममा अर्जेन्टिना मन पर्छ । त्यसमा पनि मेसी मन पर्छ । तर, अहिले चलिरहेको विश्वकपमा आइसल्यान्डसँगको खेलमा मेस्सीले पेनाल्टी मिस गर्दा अलि दुःख लागेको थियो । पछि क्रोएसियासँगको खेलमा राम्रो खेल्दा खुसी छु । 

मेरो मोबाइल
अहिले सामसुङको मोबाइल छ । मलाई सकभर मोबाइल परिवर्तन गर्न नपरोस् भन्ने लाग्छ । मोबाइलमा गेम पटक्कै खेल्दिनँ । मोबाइलमा अनलाइन समाचार, फेसबुक, ट्वीटर चलाउँछु । 

मेरो टेलिभिज
टेलिभिजनमा बढी समाचार हेर्छु । कहिलेकाहीं हास्यव्यङ्ग्य टेलिशृंखला हेर्छु । पछिल्लो समय त्यति फुर्सद छैन । फुर्सद हुँदा बेलुका टीभी हेर्छु । अहिले क्वार्टरमा ३२ इन्चको टीभी छ । 

मेरो चलचित्र
जीवनमा मैले तीनवटा चलचित्र हेरेको छु । नाम के थियो बिर्सें । त्यो पनि १८/२० वर्ष पहिले हो । मैले हलमा गएर खासै चलचित्र हेरेको छैन । चलचित्र हेर्नतिर रुचि भएन । नेपाली कलाकारमा मलाई महजोडी असाध्यै मन पर्छ । 

मेरो रोग
सतप्रतिशत त स्वस्थ छैन । बिसन्चो पनि हैन । देखिने गरेर कुनै दीर्घरोग छैन । तर, उमेरअनुसार पनि होला कोलस्ट्रोल र प्रोस्टेटको औषधि खाने गरेको छु । बीपी अहिले लो भैरा’छ । मैले अहिलेसम्म होलबडी चेकअप गरेको छैन । 

मेरो मापसे 
म मापसे एकदम कम गर्छु । पहिले गाउँतिर हुँदा लोकल खाइन्थ्यो । अहिले सुगर, रक्तचापले गर्दा कलरलेस रक्सी खानुपर्छ भनेर प्रायः भोड्का खान्छु । बढीमा २ पेगसम्म लिन्छु । तर, त्यति रुचि छैन । कहिलेकाहीं अरूको खुसीका लागि पनि खाने गर्छु । साथीभाइले दिएका हुन्छन् । होम बार छैन । पहिला–पहिला युवामा अलि खाइयो होला तर ह्याङ हुनेगरी खाएको छैन । 

मेरो संगीत
संगीतमा कुनै रुचि छैन । खासै सुन्ने बानी छैन । कहिलेकाहीं सुने भने नारायण गोपालको स्वर मन पर्छ । गीत नसुन्ने वानी भएपछि गुनगुनाउने बानी पनि छैन । 

मेरो भूल

सम्झेर त्यस्तो भूल गरे भन्ने केही छैन । त्यस्तो जानाजान गरेको भूल छैन । तर, मेरो दुई विवाह भएको हो । त्यसो नगरेको भए राम्रो हुन्थ्यो भन्ने लाग्छ । सानैमा बाबुआमाको डिसिजनले, आफ्नो इच्छा नहुँदानहँुदै बिहे भयो । 

स्कूल पढ्दा गल्ती नगरे पनि बेस्सरी कुटाइ खान्थें । एउटा सम्झना छ, त्यो मैले बिर्सेको छैन । म पाँच कक्षामा पढ्थें । विद्यालयमा खानेपानीको समस्या थियो । पालेदाइले कताबाट पानी बोकेर ल्याएर राख्नुभाथ्यो । मेरो कक्षामा पढाइ थिएन । मलाई तिर्खा लागेकाले पानी पिउने लाइनमा बसेको थिएँ । तर, लाइनमै बसेको बेला पछिबाट साइन्स पढाउने सरले गाईबस्तुलाई पिट्ने लौराजस्ताले मलाई खुट्टा–खुट्टामा पिटुनुभयो । म भुँइमा लडें । पछि पानी नपिईकन उठेर कक्षामा गएँ । त्यो कुटाइ विनागल्ती खाएको थिएँ । 

मेरो घर 
गोरखा भूकम्प जाँदाताका घर बनाउँदै थिएँ । पोखरामा घर बनाएको छु । घर बनाउँदा झन्डै ७०/७५ लाख खर्च भयो होला । 

राशी
राशी कुम्भ भन्छन्, त्यही होला । मलाई ग्रहदशा, राशीप्रति विश्वास छैन । एकपटक श्रीमतीले भुक्काएर ग्रहशान्ति गराएकी रै’छन् । नत्र मलाई यता कुनै चासो छैन । म विश्वास गर्दिनँ । 

मेरो सौन्दर्य 
कपालमा अहिलेसम्म जेल लगाएको छैन । मेहेन्दी पनि लगाएको छैन । सानोमा आमाले तेल लगाइदिनुभयो होला । फेसमा क्रिम लगाउँदिनँ । आजभोलि छोरीहरूले अलि फुस्रो देखियो भनेर आग्रह गरेर कहिलेकाहीं निभियाको क्रिम प्रयोग गर्छु । साथीहरूले कर गरेर एकपटक साउना पसेको छु । सौन्दर्यमा पनि खासै ध्यान दिन्न ।

मेरो प्रेम
प्रेम गर्ने बेला राजनीति गरेर हिँडिएछ । प्रेमतिर ध्यान गएन । अहिलेचाहिँ त्यतिबेला प्रेम गरेको भए हुँदोरै’छ भन्ने लाग्छ । मैले कसैलाई मनपराएर प्रेम प्रस्ताव गरिनँ । मलाई पनि प्रेम गर्छु भनेर भन्ने कोही निस्कनुभएन । अहिले विवाह भएपछि श्रीमतीसँग प्रेम भा’छ । विद्यार्थी जीवनमा त्यतातिर ध्यानै गएन छ । सांगठनिक काममा बढी ध्यान दिएँ । 

मेरो सपना
प्रकृतिले जे दिएको छ, त्यसले नेपाल एकदमै धनी छ । त्यसको समुचित सदुपयोग गर्न सकेका छैनौं । यसलाई प्रयोग गरे समृद्ध र विकसित नेपाल बनाई, दुःख, दर्दविहीन नेपाली भएको समाज निर्माण गर्न सकियोस् भन्ने सपना छ । त्यहीअनुसार राजनीतिमा लागें । मभन्दा पनि देशलाई कस्तो बनाउने भन्नेमा ध्यान छ । 

मेरो मृत्यु 
मृत्यु प्रकृतिको नियम हो । सहज मृत्यु होस् भन्ने लाग्छ । 

 

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य गुरु घिमिरेको जीवन : भन्न नसक्दा मन परेकासँग बिहे हुन सकेन

नेकपा केन्द्रीय सदस्य विष्णु रिजालको जीवन : अहिलेसम्म मादक पदार्थको स्वाद थाहा छैन

 

एउटा मजदुरको जीवन : चार वर्षको कमाइ भारु १० !

सांसद पुष्पा भुसालको जीवन : आफूलाई क्षमतावान् बनाउँदै लगे प्रधानमन्त्री बन्ने निश्चित

पत्रकार किशोर श्रेष्ठको जीवन : मलाई मार्न पेस्तोल बोकेरै हिँड्ने पनि थिए

प्रदेश सांसद निर्मला क्षेत्रीको जीवन :  स्कुलबाट भागेर नेविसंघको कार्यक्रममा जाँदा शिक्षकबाट रामधुलाइ

नेपाल उद्योग परिसंघ उपाध्यक्ष कृष्णप्रसाद अधिकारीको जीवन : मृत्यु जित्ने होइन, आयु लम्ब्याउने कोसिस गर्नुपर्छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य कल्याण गुरुङको जीवन : प्रेमप्रस्ताव राखेको चार वर्षपछि स्वीकार

लेखक बुद्धिसागरको जीवन : ‘सेकेन्ड ड्राफ्ट’ नगरी मरिने हो कि भनेर त्यत्तिकै डर लाग्छ

सांसद हेमकुमार राई ‘सुरवीर’ को जीवन : जनयुद्धको घाइते भए पनि तन्दुरुस्त

अल्फा बिटाका मालिक द्विराज शर्माको जीवन : ‘प्लिज’ मलाई सकेसम्म पशुपति नलगियोस्

कहिले कहिले लाग्छ सङ्गीतमा लागेर भुल गरेँछु  –रन्जित गजमेर

सांसद विशाल भट्टराईको जीवन : प्रेमसम्बन्ध रहे पनि विवाह भएन

सांसद अञ्जना विशंखेको जीवन : पहिलो मागी, पछिल्लो प्रेम

सांसद हितबहादुर तामाङको जीवन : गृहमन्त्री बादलले मासुभन्दा मीठो अन्डाकरी बनाउन सिकाए

पूर्वमन्त्री प्रकाशशरण महतको जीवन : ग्रहदशा बिग्रेकाले चुनाव हारियो

डीआईजी ठुले राईको जीवन : अपराधमुक्त मुलुकको परिकल्पना

सांसद सुदन किरातीको जीवन : २७ रात कुटाइ खाएपछि आफ्नो मृत्यु आफैंले घोषणा गरें

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोराको जीवन : बैंकर्स बन्ने स्वप्नजीवी मुख्यमन्त्रीको ‘रेस’ मा

पूर्वमन्त्री नवीन्द्रराज जोशीको जीवन : भूपूप्रेमिकाको कहिलेकाँही सम्झना आउँछ

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्