कविताः म चन्द्रमा
-हर्कबहादुर लामगादे ‘रोहित’
कति गीत गाउँछौ मेरो
कति गुणगान गर्छौ मेरो
मेरो रूपको वर्णन गर्दै
कलाकार, गजलकार, कवि अनि
प्रेमीले पनि प्रेमिका मेरो रूपमा हेरे ।
मेरो उपस्थितिलाई शीतलता भन्छौ
खिन्न, रूष्ट हुँदा पनि
पूर्णिमाको रातमा,
सबै हाँसेर सहन्छौ
मेरो रूपमा खोट भेट्ता पनि
रूपवानको संज्ञा मलाई दिन्छौ ।
नानीलाई फकाउन
मेरो सहारा लिन्छौ
म करोडौँ कोस टाढा हुँदा पनि
मेरै प्रशंसा गरेर
यो उजाड भूमि,
म चन्द्रमालाई फुक्र्याइदिन्छौँ ।
समीप आएर हेर त
म बाँझो छु
अजाड छु
यहाँ न तरल जल छ
न केही उज्यालो बन्नलाई
मलिलो मल छ
मेरो त उज्यालोपन पनि
सूर्यको ऋण हो
पूर्णिमाको शीतलता पनि
मौसमको चक्रले हो
म, न कसैको मामा हुँ
न रूपवान हुँ ।
म असहज छु
सबैको सम्मानले ।
म चन्द्रमा त
मात्र गीतको बोल हुँ
कविताको विषय हुँ
टाढाबाट हेर्दा,
उज्यालो मनोरम दृश्य
मोहनी लाग्ने स्वरूप
झाँकेर हेर्दा खण्डहर–कुरूप ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
एकीकृत समाजवादीको राष्ट्रिय महाधिवेशन सर्यो
-
इलाममा सुहाङलाई भोट माग्दै ओलीले भने– जिताउनुस्, विकासको जिम्मा म लिन्छु
-
इलाम र बझाङमा कसरी गर्दैछ निर्वाचन आयोगले आचारसंहिता अनुगमन ?
-
जीबी राईलाई सुपुर्दगी गर्न मलेसियन सरकारलाई कूटनीतिक पत्र
-
अमेरिकी जहाज निर्माण अनुसन्धान ‘झुटो आरोपले भरिएको छ’– चीन
-
दोलखामा पूर्वसुरक्षाकर्मी परिषद् बिस्तार अभियान