-आविष्कार चापागाईं 

कोही अग्ला
कोही होचा
कोही डल्ला
कोही सल्ला
तर
यसको शालीनता महान छ
पृथ्वीको गर्भाशयलाई छेडेर
आफ्नो अस्तित्व हजारौँ वर्षदेखि
गाडेको छ ।
निला आकाश मा उडने,
नीला खुट्टा बनाउँदै हिँड्ने,
सबको
सहारा छ रुख !
यति सहासी छ
यति गहकिलो छ
यति ममताशील छ
यति दम्भ छ !
हजारौँ बन्चरो आफ्नो छातीमा लाग्दा
नडराई, नहल्लाई आत्मसात गर्छ
र
हजारौँ घरका धुरी र खाँबामा
अन्तरनिहित भएर
एउटा सिङ्गो परिवारको रक्षा र बास दिन्छ ।

सिङ्गो शरीरलाई
आमाको माटोसँग जोडेर
ती अग्ला हाँगाहरुमा
आफ्नै किसिमको अस्मिता खोज्छ
र
आफ्नै सुवास दिन्छ
मगमग बास्न आउने
अनि दिन्छ
पहेँलै मीठा मीठा दाना
गरिबको होस् या धनी
सबको पेट धानेको छ !
अनि ऊ पूर्ण भएको महसुस
गर्छ ।
तर
ऊ आत्तिँदैन पूर्ण हुन
ऊसँग धैर्य छ ।
ऊसँग इतिहास छ ।
ऊसँग माटो छ ।
ऊसँग अठोट छ ।
ऊसँग प्रकृतिको नियम छ ।

-भरतपुर–६, चितवन